αναρωτιέμαι τόσο καιρό. αν κάτι πρέπει να γίνει. κι αν κάτι δεν κάνουμε καλά. είναι αλήθεια. η πραγματικότητα μας ξεπέρασε. περπατά χωρίς εμάς. απλώς περπατά.
η ιστορία γράφεται από όλους εμάς. τι θα γράφει αύριο; άραγε.
κι εμείς στρώνουμε τα χόρτα στις άκρες. θα φυτέψουμε και θα καρπίσουμε χωρίς τους κανόνες τους. αποστάτες από τον κόσμο των άλλων, των κακών. δεν τιμωρούμε, περπατάμε σιωπηλά, αθόρυβα, όπως οι ζαπατίστας. υπάρχουμε και το ξέρουμε.