Γνωρίζουμε όλοι το παραμύθι με το παππού, πού προσπαθούσε
να μπεί στό σπίτι, απ΄όπου τον πέταξε έξω η κυρά του.
Αφελής η γιαγιά, άνοιγε λίγο-λίγο τη πόρτα, μέχρι που, ο
περί ου ο λόγος ,τρούπωσε ολάκερος.
Αυτό φοβάμαι περισσότερο. Τρυπώνει σιγά-σιγά η
μιζέρια της νέας πολιτικής στη ζωή μας.
Μας φόρεσαν κοντό φουστάνι κι εμείς αδυνατίζουμε γιά να
χωρέσουμε, αντί να το ξεσκίσουμε και να το δώσουμε πίσω.
Περικοπές στα έξοδα για την υγεία, περικοπές στις εφημερίες και τώρα
η υπερωριακή απασχόληση θα πληρώνεται λέει σαν επίδομα.