Η θανατηφόρα λογιστική της Υγείας

 ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ
Mε την καυτή ανάσα της τρόικας στον σβέρκο του, κάθε  υπουργός της παρούσας κυβέρνησης οφείλει να επιτύχει ως βο­ηθός λογιστή και να αποτύχει ως άν­θρωπος (ως αλτρουιστική φύση, εννο­ούµε)... Κι ο Ανδρέας Λοβέρδος θεω­ρείται ήδη επιτυχηµένος εξορθολογιστής. Γι’ αυτό και παρέμεινε στη θέση του. Αν, ωστόσο, η φωνή της συνείδη­σής του αγνοήσει τον Πολ Τόµσεν και του ζητήσει µία των ηµερών να λογο­δοτήσει για τις άθλιες συνθήκες που έχουν δηµιουργηθεί στα δηµόσια νοσοκοµεία,
για τη στερεοφωνική κακο­μεταχείριση του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού και των ασθενών (ασφα­λισµένων κι ανασφάλιστων), για τις τεράστιες ελλείψεις ακόµα και στα πιο βασικά υλικά, για την πενία των νοσοκοµειακών µαγειρείων, για την προβληματική ετοιµότητα του ΕΟΠΥΥ, για την επιφανειακή διαχείριση της υπόθεσης ΟΚΑΝΑ και για τη διαφαινό­µενη κλιµάκωση όλων των δυσοίωνων φαινοµένων... δεν θα έχει στη φαρέ­τρα του και πολλά υπερασπιστικά επιχειρήµατα πέραν της κακούργας της ανάγκης, της ασφυκτικής τής πίεσης και των καθηµερινών προσπαθειών του στο µέτρο του εφικτού... (Το εφι­κτό της τρόικας, ωστόσο, κινείται πλέ­ον στα όρια της αναξιοπρέπειας).
Και σίγουρα µε πολύ ενθουσιασµό θα έχει να αντιτάξει το πρόσφατο επί­τευγµα της προµήθειας σιπροφλοξαξίνης για τα απανταχού ελληνικά νο­σοκοµεία αντί 420.000 ευρώ, τη στιγ­µή που η προϋπολογιζόµενη δαπάνη ανερχόταν στα 5.200.000 ευρώ. Εξοι­κονόµηση της τάξεως του 92% υπέρ του Έλληνα φορολογούµενου.
Διόλου ευκαταφρόνητη η διαφορά. Και γεννάται το ερώτημα: «Αν έπρεπε να πάρουµε ένα απλό αντιφλεγµονώδες από το φαρµακείο και είχαµε επι­λογή µεταξύ ενός ανώνυµου που κο­στίζει 0,076 του ευρώ και ενός επώ­νυµου που κοστίζει 7 ευρώ, ποιο θα επιλέγαµε;»...
Δυστυχώς, το ερώτηµα δεν είναι ρητορικό. Πολύ προβληματικά απο­βαίνουν τα φθηνά υλικά τελευταίας εσοδείας. Γάντια που σκίζονται, γάζες που ξεφτίζουν, φάρµακα που προκα­λούν αλλεργίες πολύ συχνότερα από τις στατιστικές προβλέψεις, είναι µε­ρικά από τα δείγµατα δωρεάν της υγειονοµικής τσιγγουνιάς... Τα παρά­πονα είναι πολλά.
Κι όλοι γνωρίζουν πλέον ότι ο πέλεκυς των δανειστών θα πέσει ακό­µα βαρύτερος το προσεχές διάστηµα πάνω στη δηµόσια Υγεία. Το πρόγραµµα των συγχωνεύσεων βρίσκεται ante portas, κλινικές ολόκληρες θα σβη­στούν από τον υγειονοµικό χάρτη και εργαζόµενοι θα βρεθούν εκτός νυµφώνος. Επιπλέον µεγάλη αναταραχή προκαλεί ήδη στον κλάδο των φαρ­μακοποιών η επικείµενη απόφαση για µείωση του κέρδους τους, η οποία άλλωστε προαναγγέλθηκε κι από τον ίδιο τον πρωθυπουργό Παπαδήµο, στη Βουλή. Κάντε από τώρα στοκ... Τα φαρµακεία θα µπουν σε πόλεµο...
Όσες περί του αντιθέτου φωνές κι αν ακουστούν, η φθίνουσα πορεία των παροχών υγείας είναι αναπόφευκτη. Σαν τον θάνατο. Κι επειδή ακριβώς ο τοµέας αποτελεί πεδίο εκδήλωσης κοινωνικής ευαισθησίας, η ψυχρότη­τα µε την οποία αντιµετωπίζονται πια οι υγειονοµικές ανάγκες κάνει το αξιακό σύστημα των Ελλήνων να τρίζει συθέµελα. Οι καθηµερινές µαρτυρίες περί αναλγησίας από την πλευρά του κράτους πληθαίνουν διαρκώς. Ακού­γεται θεωρητικό; Θέλετε συγκεκριµένα παραδείγµατα;
Άγρια ζούγκλα...
Να σας αναφέρουµε την περίπτωση του νοµικού συµβούλου της 2ης ΥΠΕ και διαφόρων οργανισµών του υπουρ­γείου Υγείας δικηγόρου Σημαντήρη. Ο επιστήµονας αυτός καλείται συχνά - πυκνά να γνωµοδοτήσει και να δια­φωτίσει τους θεσµικούς ενδιαφερο­µένους είτε περί εργασιακών θεµά­των του υγειονοµικού κλάδου (µα­ντέψτε υπέρ τίνος χαρακτηρίζει όλες τις κινητοποιήσεις παράνοµες κι όλα τα αιτήµατα ανυπόστατα) είτε περί καθηµερινών, λειτουργικών ενδονοσοκοµειακών θεµάτων.
Όλοι γνωρίζουν ότι οι τοποθετήσεις του, παρά το υπόγεια αυτοσαρκαστι­κό τους ύφος, απηχούν την κοσμο­θεωρία της ηγεσίας του υπουργείου Υγείας αλλά και των ξένων προϊστα­µένων της. Γι’ αυτό άλλωστε τον τιµούν αµφότεροι µε την εµπιστοσύνη τους. Απαντώντας λοιπόν προσφά­τως σε ερώτηση που αφορούσε τυ­χόν εξαιρέσεις από την καταβολή του αντιτίµου των εξετάσεων για κοινωνι­κούς λόγους, ο σύµβουλος κάλεσε το ερωτών Ινστιτούτο Υγείας του Παιδι­ού, επί λέξει:
«Να ζητά την καταβολή αντιτίµου για κάθε εξέταση που διενεργεί σε όσους δεν καλύπτονται ασφαλιστικώς, χωρίς καμιά εξαίρεση περί πο­λυτέκνων, πτωχών κ.λπ. Στόχος των “αγορών” και της άγριας ζούγκλας στην οποία ζούµε είναι να παύσουν να υπάρχουν όσοι δεν µπορούν να βρουν τρόπο επιβίωσης. Αυτό ισχύει και για το ΙΥΠ και για όσους θέλουν να κάνουν εξετάσεις σε αυτό»...
Διαβάστε το πλήρες κείμενο, γε­λάστε πικρά  και συνειδητοποιήστε το: «Έχουν έρθει τα ύστερα του τό­που...». Ο δικηγόρος Σηµαντήρης ση­µαίνει από το µετερίζι του τα σήµα­ντρα της μεγάλης πτώσης. Πόσο απέχουµε άραγε από το σηµείο, πέραν του οποίου η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη; Πολύ λίγο. Αρκεί ένα κλικ ακροδεξιά...