τι τίτλο να βάλω;

Βρέχει, δυνατά. Δεν τρέχω. Να ξεπλυθώ. Από τί δεν ξέρω ακριβώς.
Νοιώθω σαν να φταίω για το σήμερα. Σαν κάτι να μην έκανα. Ντρέπομαι,... να το πώ έτσι.
Που άφησα να είμαστε τόσο μοναχικοί. Τόσο λίγο διαθέσιμοι; που δεν ήμουν εκεί όταν χρειαζόσουν κάποιον απλώς για να υπάρχει.
Να νοιώθεις την άλλη αναπνοή να περπατά δίπλα. κι έτσι έφυγες.
δεν ήταν βράδυ, ούτε πρω'ι'. ηταν το χθές που αγάπησα.
θέλω να είμαι μαζι με όλους σας. να χαμογελάω σαν ξυπνατε το πρω'ι', χωρίς καφέ. να πίνουμε καφέ χωρίς βιασύνη κι υστερα... το βράδυ να πίνουμε ρακές αγγίζοντας το πάλεμα της μέρας.
Η Μελίνα γεννήθηκε 18 του Οκτώβρη. Την άκουγα τώρα στο δεύτερο σε απαγγελία.
Τη σονάτα του σεληνόφωτος. Πως να βγώ απ τ αμάξι.
άκου
άφησε με νάρθω δίπλα σου
ως εκεί πού στρίβει ο δρόμος
και φαίνεται η πολιτεία με φεγγαρόφωτο
τόσο αδιάφορη και άυλη
που μπορείς επιτέλους να πιστέψεις πως υπάρχεις.
δεν υπήρξε ο χρόνος και η φθορά του.
Άφησε με νάρθω μαζί σου
μπορεί να φανταστούμε κιόλας πως θα πετάξουμε
δεν έχει σημασία άν φεύγεις ή άν έρχεσαι
Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται
Δεν ωφελεί

Να ονειρεύεσαι ότι τύχει.
όχι για να κρατήσω τίποτα δεμένο.
άνθρωποι που ονειρεύτηκαν μεγάλα όνειρα
και τώρα ξεκουράζονται δίχως να ενοχλούνται
απ τη βροχή και το φεγγάρι
άλλος δρόμος δεν έμεινε παρά μονάχα προς τα πάνω
Οχι δεν φτάνει
Συγχώρησε με Γιάννη Ρίτσο