ΣΚΕΨΟΥ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΝΟΜΟ.

Ευρωπαϊκή Ένωση. Η χαβούζα του αιώνα.
Το Σύνταγμα αντικαθίσταται από Μνημόνιο. Οι νόμοι από τις δανειακές συμβάσεις. Η κοινοβουλευτική αντιπροσώπευση, μια παρέα από αχρείους βολεμένους δημαγωγούς, θιασώτες της καρέκλας. Και η μια χώρα ακολουθεί πίσω από την άλλη. Πρώτα φταίνε οι Έλληνες, μετά οι Ιταλοί, οι Ισπανοί, οι Πορτογάλοι, οι Ιρλανδοί, οι Ισλανδοί.
Ποιος έχει σειρά τώρα; Η χώρα του ποτέ και του τίποτα.
Οι ευρωπαϊκές χώρες παραδίδονται μία μία στους εμπόρους του χρήματος. Πριν ένα χρόνο, η προοπτική αυτή θα ονομαζόταν θεωρία συνωμοσίας.
Οι έξυπνοι εμπειρογνώμονες απεδείχθησαν απλώς αφελείς πολιτικά. 
Οι θεωρίες συνωμοσίας, πραγματικότητα.
Μας πούλησαν το παραμύθι του χρέους κι πειστήκαμε. Χρωστάμε, άρα πρέπει να πληρώσουμε. Και τώρα το πρόβλημα μας μετατέθηκε, στο πως θα διαχειριστούμε καλύτερα την νέα δανειοδότηση μας για την αποπληρωμή του χρέους.
Σπαταλήθηκε πολύ ''μελάνι'' δυο χρόνια τώρα σε πολιτικές αναλύσεις, οικονομικές προσεγγίσεις, ανθρωπολογικές ερμηνείες, κοινωνιολογικές αναφορές. Όλα απάτη. Οι μεν, να μας πείσουν για την αναγκαιότητα του εξορθολογισμού των δημοσίων δαπανών για την αποπληρωμή του φορεμένου χρέους και οι δε, οι ''καλοί'' να μας βάλουν στον ορθό δρόμο, το δρόμο της ειρηνικής αντίστασης.
Το παιγνίδι είναι στημένο και η πολιτική δεν έχει άποψη, δεν έχει λόγο, δεν έχει δικαιώματα. Οι λαοί ξεπουλιούνται από τις κυβερνήσεις τους, οι κομματικοί από τους αρχηγούς τους, όλοι μας από την απόφαση να αντιμετωπίσουμε με πολιτική ευπρέπεια την κατακρεούργηση μας. ''Το ζήτημα είναι πολιτικό και πολιτικά πρέπει να αντιμετωπισθεί''.
Όχι, όμως. Το ζήτημα είναι κοινωνικό και η αντίσταση δεν φτάνει. Μας κοροϊδεύουν ακόμη και οι πιο δικοί μας άνθρωποι, γιατί φοβούνται και οι ίδιοι. Μας κοροϊδεύουν τα σωματεία μας, οδηγώντας μας σε δρόμους που δεν βγάζουν πουθενά, μόνο για να μας κρατούν απασχολημένους.
Η αντίσταση, μας έχει στο δρόμο αλλά τίποτα παραπάνω. Ο δρόμος πιστέψαμε ότι έφερε την ανατροπή. Και μας έφερε(;) τους τραπεζίτες να επιβλέπουν από πιο κοντά την κατάρρευση του κοινωνικού ιστού.
Μεγάλη επιτυχία είχε το κίνημα, σύντροφοι.
Το σύνθημα που φωνάζουμε, το ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ. Προς τα που να πάμε όλοι μαζί;
Οι φωνές δεν φτάνουν σε αυτιά βουλωμένα. Οι αποφάσεις είναι ήδη παρμένες. Κυνηγάμε κάθε μέτρο, κάθε διάταξη αποσπασματικά.
Δεν πληρώνω τούτο, δεν πληρώνω το άλλο, δεν θα περάσει ο φασισμός, θα μας βρείτε μπροστά σας.
Είμαστε αστείοι, όσο συνεχίζουμε να πιστεύουμε, ότι ένα πρωί θα φύγουν ειρηνικά, επειδή φοβήθηκαν τις απειλές  και τους λεονταρισμούς μας.
Δεν έχουμε κανενός είδους δημοκρατία και δεν είμαστε υποχρεωμένοι να σεβαστούμε καμιά κοινωνική ειρήνη, γιατί απλώς δεν υφίσταται κανένα από τα δύο.
Η λαϊκή σοφία λέει, ότι όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Και η λαϊκή σοφία είναι ιστορική κληρονομιά, καταστάλαγμα εμπειρίας αιώνων.