RedNoteBook
Την 1η Ιανουαρίου του 1994, 3000 αντάρτες του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας παίρνουν τα όπλα ενάντια στο μεξικανικό κράτος, κηρύσσοντας την αυτονομία της επαρχίας Τσιάπας στο όνομα της αξιοπρέπειας, και δηλώνοντας ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Το Red Notebook αναδημοσιεύει ένα μικρό ιστορικό της εξέγερσης που ενέπνευσε ένα πρωτοφανές κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης
Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατίστικος Στρατός (EZLN) είναι ένα ειρηνικό επαναστατικό αντάρτικο κίνημα, με έδρα τη νότια πολιτεία Τσιάπας, την πιο φτωχή πολιτεία του Μεξικού. Αποτελούμενο κυρίως από ιθαγενείς ινδιάνους Μάγια, οι Ζαπατίστας έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο ενάντια στο 65χρονο διεφθαρμένο, αμερικανο-υποκινούμενο δικτατορικό καθεστώς του κυβερνώντος κόμματος PRI και βέβαια ενάντια στο σύστημα συνολικά καθώς πιστεύουν ότι το παρόν πολιτικό σύστημα είναι εκμεταλλευτικό από τη βάση του λόγω της καθαρά αντιπροσωπευτικής φύσης του και της εμφανούς αποσύνδεσης από το λαό και τις ανάγκες του.
Πήραν το όνομα τους από τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, ιδρυτής του Νότιου Απελευθερωτικού Στρατού στη διάρκεια της Μεξικανικής Επανάστασης που ξεκίνησε το 1910 και οδήγησε στην ανατροπή του τότε μονάρχη Πορφίριο Ντίαζ και στη δημιουργία του Μεξικανικού συντάγματος το 1917. Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, με το στρατό του και τους συμμάχους του, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Πάντσο Βίλα, πολέμησε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1919, για αγροτική μεταρρύθμιση και ανακατανομή του πλούτου, το οποίο είχε καταληστευθεί από την ευρωπαϊκή ελίτ.
Οι Ζαπατίστας, με βάση το Τσιάπας, ξεκίνησαν την ένοπλη εξέγερση τους την 1η Ιανουαρίου του 1994, ημέρα όπου τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία NAFTA ( βορειοαμερικάνικη συμφωνία ελεύθερης αγοράς ), συμφωνία η οποία τα επόμενα χρόνια πρόκειται να φέρει το 65% έως 75% του πληθυσμού της χώρας κάτω από το όριο της φτώχειας και να διευρύνει το χάσμα φτωχών-πλουσίων.
Την Πρωτοχρονιά λοιπόν, περίπου 3000 ένοπλοι Ζαπατίστας καταλαμβάνουν τις πόλεις και τις κωμοπόλεις του Τσιάπας και εκδίδουν την “1η Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα” και τους επαναστατικούς νόμους τους. Η διακήρυξη αναφέρεται σε κήρυξη πολέμου ενάντια στο Μεξικανικό κράτος, το οποίο θεωρείται τόσο αντίθετο με τη θέληση του λαού που ανακηρύσσεται τελείως παράνομο.
Οι αντάρτες ελευθέρωσαν όλους τους κρατούμενους από μια φυλακή και έκαψαν πολλά αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα και έγιναν αμέσως αποδεκτοί από το κόσμο. Η επιτυχία τους όμως δεν διάρκεσε πολύ αφού την επόμενη μέρα πάνοπλοι άντρες του Μεξικάνικου στρατού τους επιτέθηκαν στην πόλη Οκοσίνγκο όπου έλαβαν τόπο σφοδρές συγκρούσεις. Οι δυνάμεις των Ζαπατίστας δέχτηκαν μεγάλες απώλειες και υποχώρησαν από την πόλη στην παρακείμενη ζούγκλα.
Οι ένοπλες συγκρούσεις στο Τσιάπας σταμάτησαν την 12η Ιανουαρίου 1994 με την παύση πυρός για την οποία μεσολάβησε η καθολική επισκοπή. Οι αντάρτες διατήρησαν την κατειλημμένη γη τους για τον επόμενο χρόνο αλλά το Φεβρουάριο του 1995 σε αιφνίδια επίθεση από τον τακτικό στρατό αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από πολλές περιοχές τους και να καταφύγουν στα βουνά.
Μετά τις συγκρούσεις του Φλεβάρη του `95 αφού ο στρατός δεν κατάφερε να συλλάβει τους πρωτοστάτες των Ζαπατίστας, η κυβέρνηση του PRI προχώρησε σε διαπραγματεύσεις. Οι εξεγερμένοι προχώρησαν σε κινητοποίηση και οργάνωσαν καμπάνια στα ΜΜΕ με συνεχή κείμενα που μοιράζονταν σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο και αργότερα με την έκδοση της “6ης Διακήρυξης της Ζούγκλας Λακαντόνα” δεν ξαναπροέβησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις Με ένα τεράστιο δίκτυο υποστηρικτών πια και με ένα μεγάλο μέρος του Τσιάπας υπό τον έλεγχο τους, κατάφεραν να δημιουργήσουν ρήγματα στην κυβέρνηση και τελικά να την ανατρέψουν. Έτσι, το χειμώνα του 2000 ανέβηκε στην εξουσία ο Βισέντε Φοξ, ο πρώτος μη PRI πρόεδρος μετά από σχεδόν 80 χρόνια. Οι Ζαπατίστας πορεύτηκαν ως την πρωτεύουσα, την πόλη του Μεξικού, για να παρουσιάσουν το θέμα τους ενώπιον του Μεξικάνικου κογκρέσου. Ενώ μέχρι πρότινος ο Φοξ δήλωνε πως θα δώσει τέλος στη σύγκρουση σε “15 λεπτά”, οι EZLN απέρριψαν την νερομένη συμφωνία, προχώρησαν στη δημιουργία 32 “αυτόνομων δήμων-κοινοτήτων” στο Τσιάπας και εφάρμοσαν μερικώς τα αιτήματα τους χωρίς υποστήριξη από την κυβέρνηση, αλλά με μικρή χρηματοδότηση από διεθνείς οργανισμούς (ΜΚ).
Οι αυτόνομες κοινότητες των Ζαπατίστας μέχρι και σήμερα λειτουργούν με βάση την ιδεολογία τους, Ζαπατίσμο, η οποία συνδυάζει παραδοσιακές πρακτικές των Μάγια με στοιχεία αναρχισμού και ελευθεριακού σοσιαλισμού. Κλειδί της ιδεολογίας τους είναι η πολιτικοποίηση και συμμετοχή όλων των πολιτών στις αποφάσεις. Με αυτοοργανωμένες κοινότητες και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες οι αποφάσεις παίρνονται από τα κάτω προς τα πάνω και όχι από τα πάνω προς τα κάτω.
Πηγή: Rosso Nero
Δείτε ακόμα:
Συνοπτικό χρονικό της εξέγερσης 1994-2007 (από την Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας)
Tο πλήρες αρχείο του Αthens Indymedia για τους Ζαπατίστας
Η Αγγελική Ξύδη, μια σημαντική μορφή του κινήματος αλληλεγγύης στις εξεγερμένες κοινότητες των ιθαγενών, γράφει στην Εποχή για τα εννιά χρόνια της εξέγερσης
Αφιέρωμα του Ιού της Ελευθεροτυπίας στα δεκάχρονα της εξέγερσης
Την 1η Ιανουαρίου του 1994, 3000 αντάρτες του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας παίρνουν τα όπλα ενάντια στο μεξικανικό κράτος, κηρύσσοντας την αυτονομία της επαρχίας Τσιάπας στο όνομα της αξιοπρέπειας, και δηλώνοντας ότι ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι το τέλος της ιστορίας. Το Red Notebook αναδημοσιεύει ένα μικρό ιστορικό της εξέγερσης που ενέπνευσε ένα πρωτοφανές κίνημα διεθνιστικής αλληλεγγύης
Ο Εθνικοαπελευθερωτικός Ζαπατίστικος Στρατός (EZLN) είναι ένα ειρηνικό επαναστατικό αντάρτικο κίνημα, με έδρα τη νότια πολιτεία Τσιάπας, την πιο φτωχή πολιτεία του Μεξικού. Αποτελούμενο κυρίως από ιθαγενείς ινδιάνους Μάγια, οι Ζαπατίστας έχουν κηρύξει ανοιχτό πόλεμο ενάντια στο 65χρονο διεφθαρμένο, αμερικανο-υποκινούμενο δικτατορικό καθεστώς του κυβερνώντος κόμματος PRI και βέβαια ενάντια στο σύστημα συνολικά καθώς πιστεύουν ότι το παρόν πολιτικό σύστημα είναι εκμεταλλευτικό από τη βάση του λόγω της καθαρά αντιπροσωπευτικής φύσης του και της εμφανούς αποσύνδεσης από το λαό και τις ανάγκες του.
Πήραν το όνομα τους από τον Εμιλιάνο Ζαπάτα, ιδρυτής του Νότιου Απελευθερωτικού Στρατού στη διάρκεια της Μεξικανικής Επανάστασης που ξεκίνησε το 1910 και οδήγησε στην ανατροπή του τότε μονάρχη Πορφίριο Ντίαζ και στη δημιουργία του Μεξικανικού συντάγματος το 1917. Ο Εμιλιάνο Ζαπάτα, με το στρατό του και τους συμμάχους του, ανάμεσα στους οποίους ήταν και ο Πάντσο Βίλα, πολέμησε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1919, για αγροτική μεταρρύθμιση και ανακατανομή του πλούτου, το οποίο είχε καταληστευθεί από την ευρωπαϊκή ελίτ.
Οι Ζαπατίστας, με βάση το Τσιάπας, ξεκίνησαν την ένοπλη εξέγερση τους την 1η Ιανουαρίου του 1994, ημέρα όπου τέθηκε σε ισχύ η συμφωνία NAFTA ( βορειοαμερικάνικη συμφωνία ελεύθερης αγοράς ), συμφωνία η οποία τα επόμενα χρόνια πρόκειται να φέρει το 65% έως 75% του πληθυσμού της χώρας κάτω από το όριο της φτώχειας και να διευρύνει το χάσμα φτωχών-πλουσίων.
Την Πρωτοχρονιά λοιπόν, περίπου 3000 ένοπλοι Ζαπατίστας καταλαμβάνουν τις πόλεις και τις κωμοπόλεις του Τσιάπας και εκδίδουν την “1η Διακήρυξη της Ζούγκλας Λακαντόνα” και τους επαναστατικούς νόμους τους. Η διακήρυξη αναφέρεται σε κήρυξη πολέμου ενάντια στο Μεξικανικό κράτος, το οποίο θεωρείται τόσο αντίθετο με τη θέληση του λαού που ανακηρύσσεται τελείως παράνομο.
Οι αντάρτες ελευθέρωσαν όλους τους κρατούμενους από μια φυλακή και έκαψαν πολλά αστυνομικά τμήματα και στρατόπεδα και έγιναν αμέσως αποδεκτοί από το κόσμο. Η επιτυχία τους όμως δεν διάρκεσε πολύ αφού την επόμενη μέρα πάνοπλοι άντρες του Μεξικάνικου στρατού τους επιτέθηκαν στην πόλη Οκοσίνγκο όπου έλαβαν τόπο σφοδρές συγκρούσεις. Οι δυνάμεις των Ζαπατίστας δέχτηκαν μεγάλες απώλειες και υποχώρησαν από την πόλη στην παρακείμενη ζούγκλα.
Οι ένοπλες συγκρούσεις στο Τσιάπας σταμάτησαν την 12η Ιανουαρίου 1994 με την παύση πυρός για την οποία μεσολάβησε η καθολική επισκοπή. Οι αντάρτες διατήρησαν την κατειλημμένη γη τους για τον επόμενο χρόνο αλλά το Φεβρουάριο του 1995 σε αιφνίδια επίθεση από τον τακτικό στρατό αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν από πολλές περιοχές τους και να καταφύγουν στα βουνά.
Μετά τις συγκρούσεις του Φλεβάρη του `95 αφού ο στρατός δεν κατάφερε να συλλάβει τους πρωτοστάτες των Ζαπατίστας, η κυβέρνηση του PRI προχώρησε σε διαπραγματεύσεις. Οι εξεγερμένοι προχώρησαν σε κινητοποίηση και οργάνωσαν καμπάνια στα ΜΜΕ με συνεχή κείμενα που μοιράζονταν σε εφημερίδες και στο διαδίκτυο και αργότερα με την έκδοση της “6ης Διακήρυξης της Ζούγκλας Λακαντόνα” δεν ξαναπροέβησαν σε στρατιωτικές επιχειρήσεις Με ένα τεράστιο δίκτυο υποστηρικτών πια και με ένα μεγάλο μέρος του Τσιάπας υπό τον έλεγχο τους, κατάφεραν να δημιουργήσουν ρήγματα στην κυβέρνηση και τελικά να την ανατρέψουν. Έτσι, το χειμώνα του 2000 ανέβηκε στην εξουσία ο Βισέντε Φοξ, ο πρώτος μη PRI πρόεδρος μετά από σχεδόν 80 χρόνια. Οι Ζαπατίστας πορεύτηκαν ως την πρωτεύουσα, την πόλη του Μεξικού, για να παρουσιάσουν το θέμα τους ενώπιον του Μεξικάνικου κογκρέσου. Ενώ μέχρι πρότινος ο Φοξ δήλωνε πως θα δώσει τέλος στη σύγκρουση σε “15 λεπτά”, οι EZLN απέρριψαν την νερομένη συμφωνία, προχώρησαν στη δημιουργία 32 “αυτόνομων δήμων-κοινοτήτων” στο Τσιάπας και εφάρμοσαν μερικώς τα αιτήματα τους χωρίς υποστήριξη από την κυβέρνηση, αλλά με μικρή χρηματοδότηση από διεθνείς οργανισμούς (ΜΚ).
Οι αυτόνομες κοινότητες των Ζαπατίστας μέχρι και σήμερα λειτουργούν με βάση την ιδεολογία τους, Ζαπατίσμο, η οποία συνδυάζει παραδοσιακές πρακτικές των Μάγια με στοιχεία αναρχισμού και ελευθεριακού σοσιαλισμού. Κλειδί της ιδεολογίας τους είναι η πολιτικοποίηση και συμμετοχή όλων των πολιτών στις αποφάσεις. Με αυτοοργανωμένες κοινότητες και αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες οι αποφάσεις παίρνονται από τα κάτω προς τα πάνω και όχι από τα πάνω προς τα κάτω.
Πηγή: Rosso Nero
Δείτε ακόμα:
Συνοπτικό χρονικό της εξέγερσης 1994-2007 (από την Ανοιχτή Συνέλευση Αλληλεγγύης στους Ζαπατίστας)
Tο πλήρες αρχείο του Αthens Indymedia για τους Ζαπατίστας
Η Αγγελική Ξύδη, μια σημαντική μορφή του κινήματος αλληλεγγύης στις εξεγερμένες κοινότητες των ιθαγενών, γράφει στην Εποχή για τα εννιά χρόνια της εξέγερσης
Αφιέρωμα του Ιού της Ελευθεροτυπίας στα δεκάχρονα της εξέγερσης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου