Λύπη εξακολουθεί να είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Λύπη και αγανάκτηση.
Λύπη γιατί ανεχόμαστε μια βαρβαρότητα χωρίς όρια, αγανάκτηση γιατί μας δουλεύουν και τους πιστεύουμε. Νοικοκυραίοι σηκωθείτε. Σε λίγο δεν θα μπορούμε να ταίσουμε τα παιδιά και τους παππούδες. Τι άλλο πρέπει να χαθεί για να σηκωθούμε;
Μειώνει τις συντάξεις πείνας, καταργεί την ελάχιστη αξιοπρέπεια στα γηρατειά. Διώχνει τους νέους για άλλη μια φορά, να τους εκμεταλλευτούν άλλα κράτη. Απολύει κόσμο. Οι άνεργοι θα είναι σε λίγο πιό πολλοί από τους εργαζόμενους.