Χίλιοι άνθρωποι έμειναν πίσω. Σε λίγες ώρες το στενό θα έχει κλείσει από αμέτρητες χιλιάδες του εχθρικού στρατού. Εκεί μέσα θα παγιδευτούν όλοι τους χωρίς καμμία διέξοδο. Αυτοί όμως εκεί, οδηγούμενοι από έναν εμπνευσμένο ηγέτη, θα μείνουν, θα σταθούν στο ύψος τους, στο ύψος του ανθρώπου. Κι ας ξέρουν οτι είναι καταδικασμένοι, δεν υπάρχει φόβος, όλα είναι ήρεμα, ξεκάθαρα, θα αγωνιστούν όπως έχουνε μάθει, μένοντας στην σειρά τους, προστατεύοντας με το όπλο τους τον αδερφό τους, ατρόμητοι, μέχρι τέλους. Και όμως καμμία ταραχή δεν υπάρχει. Αστειεύονται μεταξύ τους, τραγουδούν σκοπούς και στίχους από την πατρίδα, λένε ιστορίες από τα παλιά, ιστορίες ερωτικές και πολεμικές, χλευάζουν τον εχθρό που φαντάζει τόσο ταπεινός. Γυαλίζουν με ηρεμία την ασπίδα τους, διορθώνουν τους ιμάντες, τις περικνημίδες και τις περικεφαλαίες τους κάτω από τις ακτίνες του ήλιου που τους λούζει με το υπέροχο ζεστό ελληνικό φως του. Η δροσερή αύρα, σαν το τρυφερό χέρι της αγαπημένης, τους χαϊδεύει απαλά το πρόσωπο. Καμμία σύσπαση, καμμία ταραχή, κανείς δισταγμός. Όλα είναι έτοιμα για την μητέρα των μαχών, και ας υπάρχει η ατμόσφαιρα προετοιμασίας για μια απλή άσκηση. Όλα θα πάνε κατ'ευχήν προκειμένου να υπερασπίσουν τις αξίες τους, τα ιδεώδη τους, τον κόσμο τους, προκειμένου να δώσουν το αιώνιο μήνυμα του αγωνίζεσθαι σε όλη την ανθρωπότητα. Έτοιμοι για το ραντεβού με την ιστορία. Και ας μην το έχουν συνειδητοποιήσει. Όλοι όρθιοι, αλύγιστοι, με το κεφάλι ψηλά, ατάραχοι. Χίλιοι πολεμιστές, χίλιοι άνδρες, χίλιοι άνθρωποι, φόβος κανείς. Ανδρεία.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΦΕΙΔΗΣ
ΕΙΔΙΚΕΥΟΜΕΝΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου