Χριστούγεννα παραμονή. Τι είναι για τη μνήμη είναι διαφορετικό στον καθένα. Χθες ήταν κάτι άλλο. Αύριο πάλι θάναι διαφορετικό. Τι μένει σταθερό; Οι συντροφικές βραδιές.Νομίζω. Κατι άλλο; Οι κουραμπιέδες μωρό μου.
Ειδικά οι αποτυχημένοι. Οι κουραμπιέδες της απογοήτευσης λέγονται. Υπάρχουν, όμως, κι άλλοι. Προχθές τους μετρούσαμε και τελειωμό δεν είχαν.Ο κουραμπιές ξενέρωτος, ο χαζός κουραμπιές, ο εύπιστος, ο σοσιαλιστικός, ο λαϊκός, ο επιτηδευμένος, ο κουραμπιές του σαλονιού και του ζαχαροπλαστείου, ο καταθλιπτικός κουραμπιές, ο μυρωδάτος, ο χλεχλές, ο κουραμπιές Λαβέρδης, ο ποδηλάτης με τη σκούπα, εκείνος που φτιάχτηκε με γέλια, ο μαζί τα φάγαμεν, εκείνος που προσπάθησε αλλά δεν μπόρεσε, εκείνος που κουράστηκε νωρίς, που σου κάθεται στο στομάχι, αυτόν που σου παγώνει το χαμόγελο της λαχτάρας, που γλείφεις τα δάχτυλα σου, που λες μωρό μου πως λιώνεις έτσι μέσα μου.... Θυμηθείτε κι εσείς κανένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου