Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010

Για το Σάββατο που μοιραστήκαμε στο Ρέθυμνο.

Για το παζάρι δεν μιλήσαμε ακόμη. Δεν είχε κατασταλάξει μέσα μου το τι ακριβώς έγινε. Ένα ακόμη χαριστικό παζάρι; Μέσα σ΄ένα νοσοκομείο; Με την συμμετοχή ανθρώπων του χώρου
που πρώτος θα δεί το πόνο, την πείνα, τη στέρηση, το παράπονο. Με τη βοήθεια ανθρώπων από το χώρο της μεταφρασμένης τέχνης, του γνωματευμένου εθελοντισμού, της γειτονιάς, της ανοιξιάτικης έφηβης, των παιδιών που ζωγράφιζαν με τη Στέλλα μας και δεν πρόλαβα να δω επειδή εφημέρευα, των φίλων από το δρόμο, των ανθρώπων της φύλαξης του νοσοκομείου, των εργαζομένων του συνεργείου καθαριότητας, του θυρωρού που ξύπνησε , για μας όλους, με τις φωνές του την γειτονιά, με τα μπισκότα της Ελένης της Γεωργίας του Ερμή και της Χαρούλας να τα φυσά το ¨αγέρι¨, Χριστίνα. Και όλους αυτούς που πέρασαν να μοιραστούν με την υπόλοιπη παρέα το μοίρασμα. Δεν τελείωσε, συνεχίζεται σαν τα επεισόδια. Θα γίνει σταθερό, θα νοικοκυρευτεί. Θα έχει μόνιμους φίλους. Που θα ανταλλάσουν ή θα προσφέρουν ότι δεν τους χρειάζεται πιά. Δεν θα ανακοινώσουμε αποτελέσματα, στατιστική, ούτε θα ευχαριστήσουμε κανένα που μοιράστηκε την ανάγκη του για αγάπη.

Η ΕΝΩΣΗ ΓΙΑΤΡΩΝ ΕΣΥ ΡΕΘΥΜΝΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου