Θα εφημερεύω αύριο με τον Αγ. Βασίλη

Ο χρόνος ο καινούριος, έχει συνδεθεί στο υποσυνείδητο με αλλαγές προς το καλύτερο. Μας πούλησαν στα περασμένα, ένα Αγ. Βασίλη που κουβανεί δώρα και χαρά. Και κάθε τέτοια εποχή, ο αέρας προσπαθεί να μυρίζει διαφορετικά, λίγο σαν άνοιξη.

 Το παραμύθι φταίει. Ποιός μας έβαλε να διαβάζουμε λάθος παραμύθια; Εκεί έξω παραμονεύει το κακό. Αυτό θα ξεπεράσουμε μαζί, για να περάσουμε στην είσοδο του κόσμου που αγγίζουμε, όταν περπατάμε στα όνειρα. Εμείς είμαστε η ζωή. Οι άλλοι είναι οι ανήθικοι κηπουροί. Είναι οι δράκοι με τις φωτιές, οι κακοί μάγοι, ο Κρέοντας ενάντια στην Αντιγόνη. Σίγουρα δεν έχω δικαιοδοσία άποψης πολιτικά ορθής. Αντέχει, όμως, ο θυμός μου στο χρόνο. Πρώτη φορά τόσο. Γιατί πιστέψαμε στον Αγ. Βασίλη της κόκα- κόλα; Ο δικός μας Άγιος μοιράστηκε τα πάντα με την κοινότητα του. Δεν πρόσφερε δώρα. Όμως μας άρεσε ο άλλος.  Τώρα ένας χαιρέκακος καλικάντζαρος τρίβει τα χέρια του στη γωνιά, ενώ μασουλά το δέντρο και τους καρπούς μαζί. Η αυλή του είναι καθαρή, φροντισμένη. Χωρίς αγριάδα και ξερά φύλλα. Ενδιαφέρον; Βαρετό. Θλιβερό. Χωρίς γεύση. Χωρίς πάθος. Ο Αγιος Βασίλης ήρθε παιδιά. Ήρθε όμως για να μείνει. Ετοιμαστείτε να ζήσουμε μαζί του.