ΖΩΗ ΚΛΕΜΕΝΗ ΔΗΛΑΔΗ

Δύσκολες μέρες έρχονται. Όλοι είμαστε ανήσυχοι για όλα. Η κυβέρνηση αυτή δεν ονομάζεται και δεν είναι δημοκρατική. Τάβαλε με το λαό της και θέλει να τον καταστρέψει, προκειμένου να αφήσει ανοιχτούς όλους τους δρόμους ιδιωτικής εκμετάλλευσης των παραγωγικών μέσων και υπηρεσιών. Τα δημόσια αγαθά ως δημόσια και ισότιμα καταργούνται. Δεν υφίσταται δωρεάν υγεία, ούτε παιδεία, ούτε ασφάλεια στην εργασία. Το δικαίωμα της ελεύθερης έκφρασης καταστρατηγείται με την συνεχή απειλή επέμβασης ειδικών αστυνομικών δυνάμεων και τη χρήση επικίνδυνων χημικών. Η απαξίωση της δουλειάς μας είναι πιά καθημερινή και η κατευθυνόμενη στοχοποίηση εργαζομένων στην ημερήσια διάταξη. Σε λίγο θα ακούει κάποιος ''δημόσιος υπάλληλος'' και θα πυροβολεί. Θα ακούει γιατρός και θα βάζει βόμβα στο σπίτι του. Μας κρατάνε αποπροσανατολισμένους για να μη τους πλακώσουμε. Το χρέος που δημιουργήθηκε από πολιτικές επιλογές και προκλήθηκε από αυτούς που τώρα κοιτάνε αμέτοχοι, καλούμαστε να το πληρώσουμε όλο εμείς. Το ένα πίσω από το άλλο έρχονται τα ειδοποιητήρια από τις οικονομικές υπηρεσίες της Εφορείας. Δεν προλαβαίνουμε να τα καταλάβουμε, πόσο μάλλον να τα πληρώνουμε. Ειδική εισφορά αλληλεγγύης παραγράφου 38, ειδική εισφορά αλληλεγγύης παραγράφου 29, εισφορά επιπλέον για το σπίτι κι ας μη μπορέσεις να πληρώσεις τη δόση του δανείου. Η έκτακτη εισφορά είναι ένα απο αυτά, ή υπάρχει κι άλλη; Ότι δώθηκε σε επιστροφή από την Εφορεία, το παίρνουν πίσω με τις έκτακτες εισφορές. Άν δεν βγούμε όλοι στο δρόμο, δεν μας ακούνε. Δεν ακούει κανείς. Μας κλέβουν τις ζωές μας και μας βρίζουν αποπάνω.
Που κάνει βόλτα επιτέλους αυτό το περίφημο φιλότιμο μας;