Από την τσέπη τους πληρώνουν οι νεφροπαθείς που μένουν στον Ωρωπό τα τεράστια έξοδα για τη μεταφορά τους προς τις μονάδες αιμοκάθαρσης στην Αθήνα. Από το Σεπτέμβρη το τοπικό ΙΚΑ έχει κηρύξει μια άτυπη «στάση πληρωμών» προς τους οδηγούς ταξί,
με πρόσχημα κάποιες ατασθαλίες ορισμένων οδηγών που ισχυρίζεται πως διερευνά και με αποτέλεσμα οι νεφροπαθείς να αναγκάζονται οι ίδιοι να πληρώνουν τους οδηγούς.
«Με αυτό τον τρόπο τιμωρούμαστε εμείς», σημειώνει στον «Ρ» ο Βασίλης Στουπιάδης, νεφροπαθής, που κατοικεί στον Ωρωπό και εξηγεί: «Εγώ πρέπει να πηγαίνω σε Νεφροϊατρική Μονάδα στη Μεταφόρφωση 13 φορές το μήνα. Μέρα παρά μέρα κάνω αιμοκάθαρση.
Τα έξοδα για τη μετακίνησή μου είναι 1.150 ευρώ το μήνα και μέχρι ώρας τα πλήρωνε όλα το ΙΚΑ. Ομως οι οδηγοί των ταξί που μας μεταφέρουν έχουν να πληρωθούν από το Σεπτέμβρη και μας λένε ότι δεν μπορούν να συνεχιστεί η «συνεργασία» μας. Μας αναγκάζουν να γίνουμε εμείς οι «εργοδότες» των οδηγών, εγώ, για παράδειγμα, του έδωσα τα 1.000 ευρώ επίδομα που παίρνω κάθε τρίμηνο για να συνεχίσει να με πηγαίνει.
Όμως με 730 ευρώ σύνταξη και 330 ευρώ επίδομα το μήνα δε βγαίνουν τα λεφτά, ακόμη και αν τα έδινα όλα για τη μεταφορά μου. Δε «βγαίνει» με τίποτα, θα πεθάνουμε στο τέλος. Αν κάτσουμε σπίτι μια βδομάδα χωρίς αιμοκάθαρση, την άλλη βδομάδα δε θα ζούμε». Επίσης αναφέρει ότι στην ίδια θέση είναι τουλάχιστον άλλοι 4-5 νεφροπαθείς της περιοχής.
Αυτές οι καθυστερήσεις στην καταβολή των χρημάτων από το ΙΚΑ Ωρωπού φαίνεται πως δεν είναι τυχαίες, αφού ταιριάζουν «γάντι» με την κυβερνητική πολιτική περικοπών. Οπως προβλέπεται στον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας του ΕΟΠΥΥ, για μετακινήσεις εκτός αστικών κέντρων προς το πλησιέστερο διαθέσιμο κέντρο αιμοκάθαρσης, καταβάλλεται δαπάνη με ταξί βάσει χιλιομετρικής απόστασης, αλλά όχι πάνω από 400 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που οι περισσότεροι νεφροπαθείς θέλουν χιλιάδες ευρώ.
Η υποχρηματοδότηση της Υγείας και της Πρόνοιας και η παράδοση ορισμένων τομέων στην επιχειρηματική δράση έχει ως αποτέλεσμα τα βάρη να μετακυλίονται στα Ταμεία, είτε απευθείας στους ασθενείς. Για παράδειγμα, αν το ΕΚΑΒ ήταν στελεχωμένο σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες θα μπορούσε να αναλάβει τη μετακίνηση των περίπου 12.000 νεφροπαθών τελικού σταδίου της χώρας.
Επίσης αν υπήρχαν επαρκείς δημόσιες Μονάδες Τεχνητού Νεφρού, δεν θα επιβαρύνονταν με το κόστος μετακίνησης τα Ταμεία. «Μας αναγκάζουν να το λύσει καθένας όπως μπορεί, να αναλάβει η οικογένειά του. Εγώ θα πω στη μια εγγονή μου, που είναι άνεργη αυτό το διάστημα, να με πηγαινοφέρνει στη μονάδα», λέει χαρακτηριστικά ο Β. Στουπιάδης.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
με πρόσχημα κάποιες ατασθαλίες ορισμένων οδηγών που ισχυρίζεται πως διερευνά και με αποτέλεσμα οι νεφροπαθείς να αναγκάζονται οι ίδιοι να πληρώνουν τους οδηγούς.
«Με αυτό τον τρόπο τιμωρούμαστε εμείς», σημειώνει στον «Ρ» ο Βασίλης Στουπιάδης, νεφροπαθής, που κατοικεί στον Ωρωπό και εξηγεί: «Εγώ πρέπει να πηγαίνω σε Νεφροϊατρική Μονάδα στη Μεταφόρφωση 13 φορές το μήνα. Μέρα παρά μέρα κάνω αιμοκάθαρση.
Τα έξοδα για τη μετακίνησή μου είναι 1.150 ευρώ το μήνα και μέχρι ώρας τα πλήρωνε όλα το ΙΚΑ. Ομως οι οδηγοί των ταξί που μας μεταφέρουν έχουν να πληρωθούν από το Σεπτέμβρη και μας λένε ότι δεν μπορούν να συνεχιστεί η «συνεργασία» μας. Μας αναγκάζουν να γίνουμε εμείς οι «εργοδότες» των οδηγών, εγώ, για παράδειγμα, του έδωσα τα 1.000 ευρώ επίδομα που παίρνω κάθε τρίμηνο για να συνεχίσει να με πηγαίνει.
Όμως με 730 ευρώ σύνταξη και 330 ευρώ επίδομα το μήνα δε βγαίνουν τα λεφτά, ακόμη και αν τα έδινα όλα για τη μεταφορά μου. Δε «βγαίνει» με τίποτα, θα πεθάνουμε στο τέλος. Αν κάτσουμε σπίτι μια βδομάδα χωρίς αιμοκάθαρση, την άλλη βδομάδα δε θα ζούμε». Επίσης αναφέρει ότι στην ίδια θέση είναι τουλάχιστον άλλοι 4-5 νεφροπαθείς της περιοχής.
Αυτές οι καθυστερήσεις στην καταβολή των χρημάτων από το ΙΚΑ Ωρωπού φαίνεται πως δεν είναι τυχαίες, αφού ταιριάζουν «γάντι» με την κυβερνητική πολιτική περικοπών. Οπως προβλέπεται στον Ενιαίο Κανονισμό Παροχών Υγείας του ΕΟΠΥΥ, για μετακινήσεις εκτός αστικών κέντρων προς το πλησιέστερο διαθέσιμο κέντρο αιμοκάθαρσης, καταβάλλεται δαπάνη με ταξί βάσει χιλιομετρικής απόστασης, αλλά όχι πάνω από 400 ευρώ το μήνα, τη στιγμή που οι περισσότεροι νεφροπαθείς θέλουν χιλιάδες ευρώ.
Η υποχρηματοδότηση της Υγείας και της Πρόνοιας και η παράδοση ορισμένων τομέων στην επιχειρηματική δράση έχει ως αποτέλεσμα τα βάρη να μετακυλίονται στα Ταμεία, είτε απευθείας στους ασθενείς. Για παράδειγμα, αν το ΕΚΑΒ ήταν στελεχωμένο σύμφωνα με τις λαϊκές ανάγκες θα μπορούσε να αναλάβει τη μετακίνηση των περίπου 12.000 νεφροπαθών τελικού σταδίου της χώρας.
Επίσης αν υπήρχαν επαρκείς δημόσιες Μονάδες Τεχνητού Νεφρού, δεν θα επιβαρύνονταν με το κόστος μετακίνησης τα Ταμεία. «Μας αναγκάζουν να το λύσει καθένας όπως μπορεί, να αναλάβει η οικογένειά του. Εγώ θα πω στη μια εγγονή μου, που είναι άνεργη αυτό το διάστημα, να με πηγαινοφέρνει στη μονάδα», λέει χαρακτηριστικά ο Β. Στουπιάδης.
ΠΗΓΗ: Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου