Θέλησε να ταξιδέψει σ΄εκείνο τον άνεμο
που τρυπώνει
ως του τυφλοπόντικα το τραπέζι
και στεγνώνει την οργή της τυφλότητας
Και σ εκείνη τη βροχή που γλύτωσε,
από θαύμα,
το χαμό της μετάλλαξης σε υπόγειες λίμνες
περπατώντας σαν σταγόνα
στο γιασεμί μιας αυλής.
και την παλάμη του χεριού
πού σκαλίζει επίμονα τη σιωπή
αντέχοντας τις ανήλικες ώρες να γευματίζει
με την παρέα της ανύπαρκτης προοπτικής
του αμοίραστου πόθου
αγνοώντας τις προφητείες
Κι όταν βροχή, άνεμος και χέρι
το ξεσήκωσαν
στην αίθουσα διαβατηρίων
έτοιμο σαν από πάντα
συγκρούστηκε με την βαρύτητα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου