«Να πάνε σπίτιά τους» λένε. «Η χώρα μας είναι ξέφραγο αμπέλι, όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει» σημείωσε ο βουλευτής της Ν.Δ., Θανάσης Νάκος, που κατέθεσε σχετική ερώτηση στη Βουλή. Να αποκατασταθεί η τάξη στη Σχολή υπογραμμίζει η Δημοκρατική Συμμαχία της κ. Μπακογιάννη, ζητώντας εμμέσως την παρέμβαση των ΜΑΤ. «Δώσε θάρρος στο χωριάτη να σ΄ ανέβει στο κρεβάτι… ας καταλάβουν, επιτέλους, οι προστάτες όλων αυτών ότι ήδη έχουν δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα στη χώρα μας» αναφώνησε ο πληθωρικός εκπρόσωπος του ΛΑΟΣ, Κώστας Αϊβαλιώτης.
Δεν λέω τι υποστηρίζουν οι Χρυσαυγίτες, γιατί για αυτούς οι μετανάστες είναι καλοί μόνον για να γίνουν …σαπούνια. Η αριστερά, επισήμως τουλάχιστον μέχρι χτες το βράδυ σιωπούσε, ενώ γνωστοί δημοσιογράφοι τα έβαλαν και με αυτούς (της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και των αντιρατσιστικών οργανώσεων αλληλεγγύης στους πρόσφυγες) που «επενδύουν στην κοινωνική αναταραχή».
Οι στρουθοκάμηλοι
Τόση υποκρισία σωρευμένη μπροστά στα αίτια που προκάλεσαν αυτήν την κίνηση απελπισίας μερικών εκατοντάδων μεταναστών δύσκολα συναντά κανείς. Ακόμη κι αν κάποιος είναι ξενόφοβος, ρατσιστής, ακόμη κι αν σκέφτεται το πολιτικό κόστος ή την «πάρτη του», δεν είναι δυνατόν να μη βλέπει το δάσος πίσω από το δένδρο. Δεν μπορεί να μην αντιλαμβάνεται:
- Ότι εδώ και χρόνια χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, είτε προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες, είτε από χώρες, όπου κυριαρχούν δικτατορικά καθεστώτα και …πολυεθνικές, που καταληστεύουν τον πλουτοπαραγωγικό πλούτο του τόπου τους, έρχονται εδώ στη Δύση κυνηγημένοι και όχι γιατί το θέλουν.
- Ότι στην Ελλάδα, όπως και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες, πέφτουν θύματα άγριας εκμετάλλευσης, δουλεύοντας σε αγρούς, οικοδομές, όπου τύχει, ανασφάλιστοι.
- Ότι ζουν σε άθλιες συνθήκες και κανείς, ούτε καν η φιλεύσπλαχνη εκκλησία, με εξαίρεση ορισμένες ΜΚΟ (Γιατροί του Κόσμου, Γιατροί Χωρίς Σύνορα και κάποιες, μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού, αντιρατιστικές οργανώσεις) δεν λένε, ούτε κάνουν τίποτε.
Η κοινωνική αναλγησία, απόρροια ενός διαολεμένου ατομικισμού και μιας επίπλαστης ευδαιμονίας, οδήγησε τους περισσότερους εξ ημών να μην βλέπουμε ούτε ένα μέτρο μπροστά μας. Σε λίγο «θα πέσει το σπίτι να μας πλακώσει» και εμείς σκοπίμως στρουθοκαμηλίζουμε. Σφυρίζουμε αδιάφορα. Δεν αντιλαμβανόμαστε ότι αυτοί που ευθύνονται για την εξαθλίωση των άλλων είναι οι ίδιοι που ευθύνονται για τη δική μας.
- Ότι καμία μέχρι σήμερα κυβέρνηση στη χώρα μας δεν άσκησε καμία πολιτική ασύλου, ούτε καν αυτήν την αντιφατική και εν πολλοίς αναποτελεσματική, που υιοθέτησε με τον κανονισμό «Δουβλίνο ΙΙ» η Ευρωπαϊκή Ένωση από τα μέσα της δεκαετίας του ΄90.
Για αυτό η Ελλάδα κατέχει το αρνητικό ρεκόρ σε ποσοστά παροχής ασύλου, (0,008%, όταν ο μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρώπη είναι 28%), αλλά και το αρνητικό ρεκόρ σε καταδικαστικές αποφάσεις από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για συνεχείς παραβιάσεις διεθνών συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου που έχουν σχέση με τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
- Ότι οι κοινωνικές εντάσεις στον Άγιο Παντελεήμονα, στην Πάτρα, στην Ηγουμενίτσα, στον Έβρο, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, εκεί όπου σωρεύονται εκατοντάδες εξαθλιωμένοι, χωρίς χαρτιά, χωρίς …τίποτε δεν οφείλεται στον όγκο τους, στον μεγάλο αριθμό, αλλά σ΄ αυτήν την αδιαφορία όλων, πρωτίστως της εκάστοτε κυβέρνησης και στη συνέχεια του κάθε πολίτη. Ο οποίος αναπτύσσει φοβικά σύνδρομα, τα βάζει με τους ξένους αντί να διαμαρτυρηθεί και να καταγγείλει τους κυβερνώντες. Αντί να καταλάβει το αυτονόητο: ότι ο κόσμος μας έχει αλλάξει και δεχόμαστε τις συνέπειες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και των επιλογών της.
- Ότι η προπαγάνδα ακροδεξιών, ρατσιστικών και ξενοφοβικών κομμάτων με τη βοήθεια των main stream ΜΜΕ έγινε η επίσημη γλώσσα του κράτους για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Η σιωπή των βολεμένων αμνών
Ξεχνούν οι διαμαρτυρόμενοι σήμερα -ίσως γιατί δεν είχαν γεννηθεί τότε-, ότι στη διάρκεια της δικής μας χούντας, γίνονταν καταλήψεις σε πανεπιστήμια της Ιταλίας, της Γαλλίας, για να καταγγείλουμε το βάναυσο καθεστώς των συνταγματαρχών. Και παρότι δεν υπήρχε το πανεπιστημιακό άσυλο, καμία κυβέρνηση, καμία αστυνομία ουδέποτε τόλμησε να μπουκάρει. Ούτε να διερωτηθεί αν η χούντα στην Ελλάδα έχει σχέση με την άλγεβρα που διδάχθηκα στο πρώτο έτος της σχολής μου που είχε καταληφθεί.
Ο ακαδημαϊκός χώρος θα υποστήριζε κάποιος ότι δεν έχει ουδεμία σχέση με τη χούντα τότε ή τους μετανάστες σήμερα. Κι όμως έχει. Είναι ο χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών, υπεράσπισης της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. «Γίνεται κατάχρηση περιουσίας και υποβαθμίζονται οι εκπαιδευτικές και ερευνητικές λειτουργίες» αναφέρουν διαμαρτυρόμενοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι. Αυτή τη δημόσια περιουσία ας φρόντιζαν να την προστατεύσουν οι ίδιοι. Όχι τώρα που «ο κόμπος έφτασε στο χτένι».
Πού είναι, πού ήταν η φωνή της διανόησης, που κωφεύει, σιωπά εδώ και χρόνια με ελάχιστες εξαιρέσεις μπρος στα εκρηκτικά κοινωνικά προβλήματα. Πήραν ποτέ θέση οι ακαδημαϊκοί μας δάσκαλοι; Ή παραμένουν βολεμένοι, πάλι με ελάχιστες εξαιρέσεις, στις αυλές της εξουσίας και στα μπαξίσια των ερευνητικών τους προγραμμάτων; Λένε ότι καταλήψεις σε πανεπιστημιακά ιδρύματα μπορούν να γίνονται μόνο για θέματα που σχετίζονται με ακαδημαϊκά θέματα. Τα ΑΕΙ, όμως, δεν καθρεφτίζουν την κοινωνία μας; Ή κάνω λάθος;
Η καυτή πατάτα
Το χώρο αυτό, τη Νομική Σχολή του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, που έχει μία ιδιαίτερη συμβολική σημασία, επέλεξαν 300 μετανάστες, προερχόμενοι στην πλειοψηφία τους από αραβόφωνες χώρες της βόρειας Αφρικής (ψάξτε να δείτε πού είναι και τι καθεστώτα έχουν), προφανώς με τις οδηγίες του Δικτύου για την Υπεράσπιση των Πολιτικών και Κοινωνικών Δικαιωμάτων, για να ζητήσουν άσυλο.
Ως ύστατη πράξη διαμαρτυρίας για να ζητήσουν τα αυτονόητα. Ως εργαζόμενοι στα χωράφια και στις οικοδομές ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους Έλληνες εργαζόμενους. «Προτιμάμε να πεθάνουμε εδώ παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς» φωνάζουν.
Πριν μία εβδομάδα επιχείρησαν να έρθουν σε επαφή με τον αρμόδιο υπουργό Προστασίας του Πολίτη. Τους «έγραψε στα παλαιά του υποδήματα». Άφαντος ο κ. Παπουτσής. Άντε τώρα να δούμε πώς θα διαχειριστεί την «καυτή πατάτα». Θα στείλει τα ΜΑΤ για να γίνουμε διεθνώς ρεζίλι, χωρίς να λύσουμε το πρόβλημα; Ή θα αφήσει τους 300 στη μοίρα τους;
Να εφαρμοστεί ο νόμος «ώστε να σταματήσει αυτή η απαράδεκτη κατάσταση» ζητά η υπουργός Παιδείας. Να εφαρμοστεί κ. Διαμαντοπούλου, αλλά προς πάσα κατεύθυνση. Αυτό ζητούν και οι καταληψίες. Να νομιμοποιηθούν. Ν΄ αποκτήσουν ίσα δικαιώματα, εφόσον εργάζονται, όπως όλοι οι άλλοι. Ή μήπως και στην κυβέρνηση υπάρχουν υπουργοί, όπως επί Ν.Δ., που είχαν ανασφάλιστους μετανάστες σπίτιά τους για να φροντίζουν τα παιδιά τους, την πεθερά τους, τους κήπους τους, τους σκύλους τους, τα αυτοκίνητά τους;
Υ.Σ.: λόγω της έκτακτης επικαιρότητας, αύριο το β΄μέρος του άρθρου «Να πώς μπορεί να λυθεί το μεταναστευτικό».
του Παύλου Νεράντζη
''pressinaction''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου