Αργά ήταν χθες, όταν σκεφτόμουνα τόσους ανθρώπους ενεργούς και κινηματικούς, σε τόσες πολλές συλλογικότητες. Κάθε μια και ''άλλο'' στόχο. Είναι όντως ο στόχος διαφορετικός; Δεν είναι το ίδιο πακέτο οι κοινωνικές ανάγκες; Δεν ήρθε η ώρα της ενοποίησης των δικτύων όλων ; Κανείς μας δεν πιστεύει, ότι υπάρχουν διαφορές οράματος, στο να διεκδικείς τη δωρεάν πρόσβαση όλων στην υγεία, από το να διεκδικείς ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης στις φυλακές, ανθρώπινη υποδοχή στους ξεσπιτωμένους μετανάστες, ελεύθερους πράσινους χώρους στις πόλεις και τις γειτονιές. Συντονισμένοι Χώροι κοινωνικής δικαιοσύνης,
σε επίπεδο αρχικά πόλης, θα ενεργοποιούσαν περισσότερους ανθρώπους, θα ακύρωναν το ταπεινωτικό συναίσθημα του υπόχρεου στην αλληλεγγύη, θα έδιναν υπόσταση στην κοινωνία που υπερασπιζόμαστε σαν όραμα. Μόνο έτσι η πράξη θα προχωρήσει και θα καταργήσει τα μνημόνια αποκλεισμού και περιθωριοποίησης. Οι ταμπέλες και οι στενές ιδεολογικές περιφράξεις κοινωνικών χώρων, οχυρώνουν όσους συμμετέχουν σε απροσπέλαστα πεδία, πίσω από μεμονωμένα αιτήματα και συγχρόνως εμποδίζουν την πρόσβαση σε πολλούς ανθρώπους που ενοποιούνται κάτω από τη σημαία της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου