Δεν ξεχνάμε… ερχόμαστε!

 Όσο θα με φυλακίζεις θα σπάω τις αλυσίδες μου.
Όσο θα με φιμώνεις θα ουρλιάζω.
Όσο θα με κυβερνάς, θα είμαι ανεξάρτητη!!!
Δεν θα με καλουπώσεις.
Δεν θα με συντρίψεις.
Δεν έχεις λόγο πάνω μου.
Γεννήθηκα με το φως
και πέρασα τη ζωή μου
σκαλίζοντας τη γη.
Την ανακάτεψα, τη μύρισα, δέθηκα.
Δεν θα με ξεριζώσεις.
Δεν θα σ’ αφήσω να με καταπιείς Καιάδα.
Μεγάλωσα «Σπαρτιάτικα»
για να μην μου κάτσεις στο σβέρκο.
Για να μπορώ να είμαι περήφανη.
Για να μπορώ να κλάψω για όσα χάνω
γιατί έκλαψα και για να τ’ αποκτήσω…
«Μαρία Τζιάτζιου»