«Δεν πληρώνω!»

Χτίζουμε επιτροπές παντού!
Πάνω από 1 εκατομμύριο πέρασαν τα διόδια χωρίς να πληρώσουν! Αυτό αναγκάζεται να παραδεχτεί η εφημερίδα Καθημερινή (3/1/10) ενώ ο Σκάι, αναγνωρίζει ότι το ποσοστό που αρνείται να πληρώσει φτάνει και το 60% σε κάποιες περιπτώσεις.
 Οι εταιρείες των αυτοκινητοδρόμων παρακολουθούν αδύναμες – στην πραγματικότητα – να  παρέμβουν.
Δεν είναι μόνο τα διόδια. Οι εργαζόμενοι στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στο Μετρό, σε διάφορες φάσεις έστειλαν αντιπροσωπείες μπροστά στα μηχανάκια ακύρωσης καλώντας τον κόσμο να μην ακυρώνει τα εισιτήριά του. Στη Θεσσαλονίκη οι επιτροπές ενάντια στις αυξήσεις στα λεωφορεία της πόλης (ΟΑΣΘ) έχουν ήδη ξεκινήσει μια δυναμική εκστρατεία με τεράστια ανταπόκριση από το κοινό.
Το κίνημα εξαπλώνεται
Το κίνημα εξαπλώνεται και είναι η απάντηση της κοινωνίας, από τα κάτω, καθώς οι ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος ουσιαστικά αρνήθηκαν στη διάρκεια του 2010 να δώσουν τη μάχη για την ανατροπή των πολιτικών της κυβέρνησης.
Αυτό το κίνημα μπορεί να φέρει τα πάνω κάτω, μπορεί να αναγκάσει την κυβέρνηση σε μαζική αναδίπλωση, μπορεί ακόμα, στην επέκταση και τη δυναμική του, να προκαλέσει την πτώση της. Αυτό το κίνημα μπορεί να επιβάλει ακόμα και την άρνηση αποπληρωμής του δημόσιου χρέους στους Έλληνες και ξένους τραπεζίτες, παρότι κανένα μαζικό κόμμα της αριστεράς δεν προβάλλει (σήμερα) αυτή τη θέση.
Το καθήκον όλων όσων δεν θέλουν να υποταχτούν, όλων όσων θέλουν να παλέψουν ενάντια στους γκάγκστερ που μας πίνουν το αίμα, είναι η βαθιά εμπλοκή σ’ αυτό το κίνημα, η διεύρυνσή και το «χτίσιμό» του.
Οι εταιρείες και το κράτος θα αντιδράσουν
Η διάθεση του κόσμου «να μην πληρώσει» δεν είναι κάτι που μπορεί να λειτουργήσει και να είναι αποτελεσματικό πάνω σε ατομικό και μόνο επίπεδο. Μόνο η ύπαρξη κινήματος μπορεί να ενθαρρύνει τον/την οποιοδήποτε οδηγό να παραμερίσει τη μπάρα των διοδίων – διαφορετικά οι εταιρείες με το κράτος και τα δικαστήρια θα βρουν τρόπο να τον/την φοβίσουν.
Αυτό απαιτεί τη συστηματική παρέμβαση των επιτροπών για τα διόδια, χτίσιμο τους σε κάθε πόλη ή κοινότητα που είναι κοντά σε διόδια, τη μαζικοποίησή τους ώστε να υπάρχει πολύς κόσμος που να κρατά σε πολλές βάρδιες ανοιχτά τα διόδια.
Ασφαλώς το κράτος θα αντιδράσει. Το ερώτημα όμως είναι τι μπορεί να κάνει; Θα διευκολύνει στις εταιρείες να «επιβάλουν πρόστιμα» σ’ όσους περάσουν χωρίς να πληρώσουν; Ασφαλώς. Κι όταν 1 εκατ άτομα αρνηθούν να πληρώσουν τα πρόστιμα, τότε, τι θα κάνουν; Θα τους πάνε στα δικαστήρια; Πρακτικά, αυτό είναι αδύνατο. Ακόμα όμως κι αν ήταν δυνατό, όταν αυτός ο κόσμος αρνηθεί να αποδεχτεί τις αποφάσεις των δικαστηρίων τι θα κάνουν;
Η πραγματικότητα είναι πως αυτό το κίνημα, στο βαθμό που αναπτυχθεί και μαζικοποιηθεί παραπέρα δεν μπορεί να νικηθεί! Κι υπάρχουν αρκετά διεθνή παραδείγματα που το αποδεικνύουν. Το πιο μεγάλο από όλα, ιστορικά, είναι το κίνημα ενάντια στον κεφαλικό φόρο (Πολ Ταξ) της Θάτσερ στη Βρετανία. Τότε, τα δικαστήρια χρησιμοποιήθηκαν και έστειλαν στη φυλακή αγωνιστές του κινήματος, όμως τελικά 18 εκ Βρετανών αρνήθηκαν να πληρώσουν το φόρο - και η Θάτσερ έπεσε!
Αστικές συγκοινωνίες
Οι ίδιες δυνατότητες ισχύουν στις αστικές συγκοινωνίες. Αναφέραμε τα παραδείγματα στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη που δείχνουν πως και σ’ αυτό το χώρο αναπτύσσεται ένα μεγάλο κίνημα άρνησης πληρωμής.
Αυτό το κίνημα είναι ακόμη στην αρχή του. Αλλά μπορεί να αποκτήσει μεγάλη δυναμική, αντίστοιχη αλλά και μεγαλύτερη απ’ ότι το κίνημα για τα διόδια γιατί αφορά ένα πολύ μεγαλύτερο αριθμό ατόμων!
Σε κάθε πόλη, κάθε δήμο, κάθε συνοικία/γειτονιά, χρειάζεται το χτίσιμο επιτροπών που να παρεμβαίνουν στα ΜΜΜ και να καλούν τον κόσμο να μην πληρώνει.
Ομάδες νεολαίας, κατοίκων, συνταξιούχων, γυναικών, ομάδες όλων των ειδών, μπορούν να πάρουν την πρωτοβουλία, να φτιάξουν επιτροπές, να μπαίνουν στα λεωφορεία ή το Μετρό και να καλούν τον κόσμο να μην πληρώνει. Θα έχουν τη συμπαράσταση όχι μόνο του επιβατικού κοινού και της πλειοψηφίας των εργαζομένων στα ΜΜΜ. Οι ελεγκτές δεν μπορούν να κάνουν τίποτα όταν η επιτροπή είναι παρούσα με 5 - 6 ή περισσότερα άτομα! Όπου έτυχε να συναντηθούν με επιτροπές οι ελεγκτές ήταν απολογητικοί – ούτε κατά διάνοια να επιχειρήσουν να επιβάλουν πρόστιμα!
Νερό, ρεύμα, τράπεζες, χρέος
Η εδραίωση τέτοιων επιτροπών σε πολλές γειτονιές, θα δώσει τη δυνατότητα, σε επόμενη φάση, να επεκταθεί αυτό το κίνημα στους λογαριασμούς της ΕΥΔΑΠ (ΕΥΑΘ κοκ) καθώς και στους λογαριασμούς της ΔΕΗ, για να αντιμετωπιστούν οι παρανοϊκές (πέρα από τις δυνατότητες των νοικοκυριών) αυξήσεις των κυβερνώντων.
«Μα θα κόψουν το νερό και το ρεύμα» είναι ο δισταγμός που θα ακουστεί από πολλούς. Η απάντηση σ’ αυτό είναι ότι αν θα μπορέσουν να κάνουν κάτι τέτοιο εξαρτάται από την έκταση του κινήματος. Καμιά κυβέρνηση (καμιά!)  δεν μπορεί να κόψει την παροχή νερού ή ρεύματος σε 1 εκατομμύριο καταναλωτές! Γιατί ξέρει ότι την επόμενη μέρα θα έχει 1 εκατ κόσμο στο δρόμο!
Στην εξέλιξή του ένα μαζικό κίνημα «δεν πληρώνω» θα θέσει αποφασιστικά το ζήτημα της πάλης ενάντια στις κατασχέσεις των περιουσιών των συμπολιτών μας που δεν μπορούν να ξοφλήσουν τα στεγαστικά, αγροτικά και άλλα δάνεια, σαν αποτέλεσμα της κάθετης πτώσης του εισοδήματός τους. Και τελικά αναπόφευκτα θα τεθεί το θέμα του δημόσιου χρέους. Γιατί στο τέλος-τέλος αντιμετωπίζουμε όλη αυτή τη βαρβαρότητα στο όνομα της αποπληρωμής του δημόσιου χρέους στους Έλληνες, Γερμανούς, Γάλλους, κλπ τραπεζίτες. Είτε οι τραπεζίτες θα πάρουν πίσω τα τοκογλυφικά τους δάνεια, είτε οι εργαζόμενοι θα πάρουν τους μισθούς και τις συντάξεις τους. Για κάθε εργαζόμενο το δίλημμα αυτό, απλά δεν πρέπει να υπάρχει.
Επιτροπές «Δεν Πληρώνω»
Οι επιτροπές για τα διόδια και τις συγκοινωνίες, μπορούν να γίνουν εκατοντάδες μέσα στην επόμενη περίοδο. Καθήκον όλων των αγωνιστών της βάσης είναι η μάχη για το χτίσιμο και τη διεύρυνσή τους.
Όλες αυτές οι επιτροπές πρέπει να έχουν την δική τους αυτονομία, στο δικό τους χώρο. Απαιτείται η απουσία κάθε είδους καπελώματος από οποιαδήποτε οργάνωση της αριστεράς, απαιτείται δημοκρατία στη λειτουργία τους ώστε ο κόσμος να νοιώθει πως μπορεί να έχει λόγο και συμμετοχή στις αποφάσεις και όχι σαν νεροκουβαλητής οποιουδήποτε κόμματος ή «προσωπικότητας». Η δημοκρατία είναι στοιχειώδης και απαραίτητος όρος για την ανάπτυξη ενός μαζικού κινήματος, ειδικά όταν αυτό καλείται να ξεπεράσει τις παραδοσιακές ηγεσίες και μηχανισμούς! 
Αυτές οι επιτροπές μπορούν να συνδεθούν σε ένα πανελλαδικό δίκτυο κάτω από ένα όνομα-ομπρέλα όπως το Δεν Πληρώνω. Μπορούν να αποτελέσουν ένα πραγματικά μαζικό κίνημα, που να διαπερνά κόμματα και οργανώσεις και να έχει όλη τη ζωντάνια του λαϊκού, εργατικού, νεολαιίστικου κινήματος.
Αριστερά – καθήκοντα
Πρόκειται για μια εξαιρετική ευκαιρία για την αριστερά να δρομολογήσει τις μεγάλες ανατροπές για τις οποίες πάντα μιλά. Για να γίνει αυτό απαιτείται, η αποφασιστική εμπλοκή της, κινητοποίηση των δυνάμεών της παντού, ενωτική λειτουργία και σεβασμός της δημοκρατίας του κινήματος, χωρίς καπελώματα.
Η σημερινή εικόνα της αριστεράς κάθε άλλο παρά αισιοδοξία δημιουργεί. Η ηγεσία του ΚΚΕ είναι δεδομένο ότι θα αρνηθεί την ενωτική πάλη με την υπόλοιπη αριστερά. Ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει σε κρίση λόγω των αντιφάσεων που τον χαρακτηρίζουν. Έντονες αντιθέσεις υπάρχουν και στο εσωτερικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Την ίδια στιγμή όμως αναπτύσσονται ισχυρές τάσεις ενότητας από τα κάτω. Είναι σίγουρο ότι μεγάλα τμήματα της κοινωνικής βάσης του ΚΚΕ θα στηρίξουν και θα συμμετέχουν στο κίνημα αυτό. Και είναι επίσης ξεκάθαρο πώς μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι πιο υγιείς δυνάμεις θα βρεθούν μαζί στη μάχη αυτή, μαζί με άλλες οργανώσεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και ανένταχτο κόσμο.
Οι διεργασίες που αναπτύσσονται στην κοινωνία είναι καταλυτικές. Μπορούν να δώσουν μια νέα προοπτική για το μαζικό κίνημα. Μπορούν να λειτουργήσουν καταλυτικά για μια «άλλη αριστερά» μακριά από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος και τα όρια που χαρακτηρίζουν τις σημερινές ηγεσίες. Αυτή τη μάχη θα δώσει το «Ξ», μαζί με τα περισσότερο υγιή κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, μαζί, πάνω απ’ όλα, με τις εκατοντάδες και χιλιάδες των εργαζομένων και νέων που αναζητούν τρόπους μαχητικής και αποτελεσματικής αντίστασης στους τραπεζίτες, τους βιομήχανους, την ΕΕ, το ΔΝΤ και τους άλλους φίλους του Πάγκαλου και του πρωθυπουργού.

Μανώλης