«Ο αγώνας των φυλακισμένων είναι δίκαιος!»

Από την πρωτοβουλία «Δράση για την Ελευθερία» λάβαμε και δημοσιεύουμε το παρακάτω κείμενο:

«Από τις 29 Νοεμβρίου χιλιάδες κρατούμενοι-ες όλων των φυλακών της χώρας κάνουν αποχή συσσιτίου διεκδικώντας την επίλυση στοιχειωδών αιτημάτων τους. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, αντί να παραδεχθεί την άθλια κατάσταση των φυλακών, σπεύδει να μιλήσει για «υποκινούμενη κινητοποίηση». Είναι γελοίο και εξοργιστικό. Ποιος άλλος πέρα από τη βαρβαρότητα του «σωφρονιστικού» συστήματος, την κρατική αδιαφορία και την πεποίθηση όλων των κυβερνήσεων ότι οι φυλακές είναι αποθήκες ανθρώπων
 υποκινεί και αυτή την κινητοποίηση των κρατουμένων;
Η αυστηροποίηση των ποινών, το πλήθος καταχρηστικών προφυλακίσεων, τα υπέρογκα ποσά που απαιτούνται για την εξαγορά τμήματος της ποινής και ο παράλογος εγκλεισμός χιλιάδων τοξικοεξαρτημένων δημιουργούν ασφυκτική κατάσταση στις φυλακές, με εκατοντάδες κρατούμενους να κοιμούνται στο πάτωμα, με μία τουαλέτα για 60 άτομα κ.λπ.
Οι όποιες «μεταρρυθμίσεις» των προηγούμενων υπουργών Δικαιοσύνης ακυρώνονται έμπρακτα (και συνειδητά) από την ευκολία των δικαστηρίων να στέλνουν στη φυλακή μικροπαραβάτες και φτωχούς, από την άρνηση των αρμόδιων εισαγγελέων και συμβουλίων να αποφυλακίζουν τους κρατούμενους που έχουν δικαίωμα “υφ’ όρων απόλυσης”.
Όλα αυτά δεν οφείλονται σε έλλειψη χρημάτων, αλλά στην κυρίαρχη αντίληψη ότι οι φυλακισμένοι (πρέπει να) είναι άνθρωποι χωρίς δικαιώματα, να ταλαιπωρούνται και να εξευτελίζονται για τον παραδειγματισμό και τον εκφοβισμό όλων εμάς των “ελεύθερων”. Ιδιαίτερα σε καιρούς κοινωνικής κρίσης και καπιταλιστικής επίθεσης όπως η σημερινή οι άρχοντες χρησιμοποιούν τη φυλακή ως “σχολείο” πειθάρχησης και υποταγής, κλείνοντας τα κανονικά σχολεία...
Τούτη η βαρβαρότητα φαίνεται ακόμα περισσότερο στην άρνηση των αρχών να δίνουν κανονικά άδειες εξόδου στους κρατούμενους που τις δικαιούνται (ή να χρησιμοποιούν τη χορήγησή τους ως μέσο εκβιασμού), στη σωρεία πειθαρχικών ποινών σε κρατούμενους που διεκδικούν την αξιοπρέπειά τους, στη διατήρηση του μεσαιωνικού θεσμού των φυλακών ανηλίκων, στον κτηνώδη τρόπο μεταγωγής των κρατουμένων και βεβαίως στον «ειδικό» τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τους αντιπάλους του καθεστώτος, τους πολιτικούς κρατούμενους, σε ό,τι αφορά τις συνθήκες κράτησής τους, τις άδειές τους κ.λπ.
Οι φυλακισμένοι, όμως, δεν σκύβουν το κεφάλι. Μετά τη μεγάλη απεργία πείνας του 2008 και πολλές εξεγέρσεις σε διάφορες φυλακές της χώρας, μπαίνουν και πάλι στο δρόμο του αγώνα, δίνοντας παράδειγμα αξιοπρέπειας και ανθρωπιάς σε όλη την κοινωνία. Η κυβέρνηση πρέπει να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους και ο υπουργός Δικαιοσύνης να συναντηθεί αμέσως με τους εκπροσώπους των κρατουμένων.
Ο αγώνας των φυλακισμένων είναι αγώνας όλων μας!».
ΤΟ PONTIKI