Αλήθεια, πώς αισθάνεται ο κόσμος της δουλειά, η εργατική τάξη της χώρας μας και τα φτωχά νοικοκυριά όταν μαθαίνει την είδηση, που κάνει τον γύρο του κόσμου, ότι οι Ισπανοί πολίτες που αγωνίζονται ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα που επελαύνει και στην χώρα τους κατεβαίνουν στους δρόμους με σύνθημα «Κάντε ησυχία μην ξυπνήσουμε τους Ελληνες»;
Φτάσαμε στο σημείο να γίνουμε αντικείμενο χλευασμού για την απάθεια μας, για την έλλειψη κάθε ουσιαστικής αντίστασης στους σχεδιασμούς κυβέρνησης-τρόικας που μας ισοπεδώνουν, γυρνώντας το βιοτικό μας επίπεδο δεκαετίες πίσω.
Τι διάολο κοινωνικός ραγιαδισμός είναι αυτός που διακατέχει πλατιά στρώματα των λαϊκών μαζών και δεν τα αφήνει να ξεκολλήσουν από την αδράνεια, και την μοιρολατρία;
Ολοι μας στην επαγγελματική και κοινωνική μας ζωή διαπιστώνουμε ότι ο εργαζόμενος λαός είναι αγανακτισμένος, οργισμένος από την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που μας γυρνάει σε έναν εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.
Πότε επιτέλους η απογοήτευση και η αγανάκτηση του λαού μας θα μετατραπεί σε αποφασιστικότητα, δυναμισμό και διάθεση για πάλη ώστε να μεταστραφούν οι σχεδιασμοί που κάνουν άλλοι για μας χωρίς εμάς;
Εντάξει, ξέρουμε από την ιστορία, ότι καταστάσεις που φαίνονται παγιωμένες αρκεί ακόμα και ένα τυχαίο γεγονός να τις αλλάξει ριζικά και τα πράγματα δεν είναι πάντοτε έτσι όπως φαίνονται. Μέχρι τότε όμως ας αποδεχθούμε ότι έχουν κάθε λόγο να μας χλευάζουν αυτοί που διεκδικούν δικαίωμα στην ζωή μη αποδεχόμενοι μια άθλια επιβίωση.
Φτάσαμε στο σημείο να γίνουμε αντικείμενο χλευασμού για την απάθεια μας, για την έλλειψη κάθε ουσιαστικής αντίστασης στους σχεδιασμούς κυβέρνησης-τρόικας που μας ισοπεδώνουν, γυρνώντας το βιοτικό μας επίπεδο δεκαετίες πίσω.
Τι διάολο κοινωνικός ραγιαδισμός είναι αυτός που διακατέχει πλατιά στρώματα των λαϊκών μαζών και δεν τα αφήνει να ξεκολλήσουν από την αδράνεια, και την μοιρολατρία;
Ολοι μας στην επαγγελματική και κοινωνική μας ζωή διαπιστώνουμε ότι ο εργαζόμενος λαός είναι αγανακτισμένος, οργισμένος από την πρωτοφανή επίθεση που δέχεται από τις δυνάμεις του κεφαλαίου, που μας γυρνάει σε έναν εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα.
Πότε επιτέλους η απογοήτευση και η αγανάκτηση του λαού μας θα μετατραπεί σε αποφασιστικότητα, δυναμισμό και διάθεση για πάλη ώστε να μεταστραφούν οι σχεδιασμοί που κάνουν άλλοι για μας χωρίς εμάς;
Εντάξει, ξέρουμε από την ιστορία, ότι καταστάσεις που φαίνονται παγιωμένες αρκεί ακόμα και ένα τυχαίο γεγονός να τις αλλάξει ριζικά και τα πράγματα δεν είναι πάντοτε έτσι όπως φαίνονται. Μέχρι τότε όμως ας αποδεχθούμε ότι έχουν κάθε λόγο να μας χλευάζουν αυτοί που διεκδικούν δικαίωμα στην ζωή μη αποδεχόμενοι μια άθλια επιβίωση.
VATHI KOKKINO
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου