της Χαράς Βηλαρά
Κεκτημένα δικαιώματα αμφισβητούνται. Άνθρωποι οδηγούνται σε αδιέξοδο. Πολλοί πια ανάμεσά μας διαβιούν στο περιθώριο της ζωής όχι από επιλογή αλλά από έλλειψη κοινωνικής πολιτικής και εγκληματικής αδιαφορίας από την πολιτεία.
Μετανάστες, άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας, άνεργοι, άτομα με αναπηρία, ζουν σε μια κοινωνία εν πολλοίς εχθρική απέναντί τους γιατί ποτέ ουσιαστικά δεν ελήφθησαν υπόψη οι ανάγκες τους αλλά και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους για να μπορούν να έχουν μια ζωή με ίσες δυνατότητες, χωρίς να κυριαρχεί το στοιχείο της διαφορετικότητας.
Ο ρατσισμός έχει γερές ρίζες στην ελληνική κοινωνία και ειδικά αυτόν τον καιρό και όσο η οικονομική κρίση οξύνεται, βρίσκει αφορμή να εκδηλώνεται σε αναίτιες επιθέσεις κατά αλλοδαπών που βλέπουμε να συμβαίνουν κυρίως στην Αθήνα αλλά και αλλού. Ψυχικά ασθενείς και ΑμεΑ αισθάνονται αόρατοι αφού τα δικαιώματα τους καταπατώνται καθημερινά, οι άνεργοι χάνουν κάθε ελπίδα. Όλοι ζητούν παρεμβάσεις, ώστε να μην αισθάνονται εκτός κοινωνίας.
Αυτά επισημάνθηκαν στο ΞΕΝΙΑ σε ημερίδα που διοργάνωσε η Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε συνεργασία με την Αγωγή υγείας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τον Συμβουλευτικό Σταθμό νέων, στο πλαίσιο προγράμματος της UNESCO καθώς το 2011 έχει οριστεί ως έτος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σχολιάζοντας τα γεγονότα που βλέπουμε καθημερινά πλέον να συμβαίνουν, ο κοσμήτορας της σχολής Κοινωνικών Επιστημών Σκεύος Παπαϊωάννου τόνισε πως επανακάμπτουν ιδεολογίες που θέτουν υπό αμφισβήτηση κεκτημένα δικαιώματα πολύχρονων αγώνων και ενισχύονται οι αντιλήψεις που οδηγούν ομάδες ανθρώπων στον κοινωνικό αποκλεισμό.
«Αυξάνονται τα φαινόμενα επιθετικότητας, διάκρισης, αδιαφορίας μέχρι και ρατσισμός ή και επιθετική βία απέναντι σε κάποιες κατηγορίες. Το βλέπουμε με κάποια γεγονότα στην Αθήνα αλλά και στο Ρέθυμνο, επιθέσεις κατά αλλοδαπών χωρίς αιτία και αφορμή», είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Τόνισε ωστόσο πως οι κοινωνίες μας αν θέλουν να λέγονται δημοκρατικές, πρέπει να στηρίζονται σε κάποιες αξίες, οι οποίες όμως διακυβεύονται σήμερα.
Μπορεί όμως, και πώς να ανατραπεί η εικόνα αυτή;
«Σε μια κοινωνία, όπως είναι η δική μας, η οποία καταστατικά στηρίζεται σε ιεραρχίες, στις διακρίσεις, όπου το κέρδος κυριαρχεί και εδώ και δεκαετίες η οικονομία έχει ξεφύγει και είναι πάνω από τις κοινωνικές σχέσεις και προσδιορίζει την λογική και την πορεία τους, αυτό σημαίνει βαθμιαία εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών σχέσεων σε σύγκριση με τον οικονομικό παράγοντα. Αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε τρομακτικά προβλήματα. Αν θέλει κανείς να αλλάξει τα πράγματα δεν μπορεί να αφήσει την οικονομία απ’ έξω, δεν μπορεί να αφήσει την αγορά. Αυτή θα πρέπει να είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται όλοι οι θεσμοί και οι πράξεις των ανθρώπων».
Δαιδαλώδης κατάσταση για τη νομιμοποίηση μεταναστών
Από την πλευρά του ο Άσεμ Νάσαρ, μετανάστης, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μιλώντας για τη μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα είπε χαρακτηριστικά πως η παρανομία του κράτους γεννάει την παρανομία των μεταναστών. Ανέφερε στο κοινό τη δαιδαλώδη κατάσταση που περνάει διαχρονικά ένας μετανάστης ή πρόσφυγας προκειμένου να νομιμοποιηθεί, τα δεκάδες εμπόδια γραφειοκρατικά και μη που συναντά μπροστά του, τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων που κινούν τα νήματα και ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι που στήνεται σε βάρος των μεταναστών με αντίτιμο πολλές χιλιάδες ευρώ.
Τόνισε επίσης πως η ένταξη των μεταναστών δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά σταδιακά με τη στήριξη του κράτους και της κάθε τοπικής κοινωνίας και την ταυτόχρονη προσπάθεια των μεταναστών. «Πρέπει από την κοινωνία να υπάρχει αποδοχή και από τους μετανάστες προσπάθεια να προσαρμοστούν. Εάν δεν γίνονται ταυτόχρονα αυτά θα υπάρχει πάντα μια διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία», ανέφερε ο ίδιος.
Σχήμα οξύμωρο είναι η έκφραση «δικαιώματα και ψυχικά ασθενείς», είπε χαρακτηριστικά στην εισήγησή του ο Γιάννης Καρτεράκης μέλος της Πανελλήνιας Επιτροπής (πρώην) χρηστών και επιζώντων ψυχιατρικής και της ομάδας αυτοβοήθειας Ατόμων με ψυχική εμπειρία Χανίων.
Πρακτικές στέρησης, καταπάτησης δικαιωμάτων, καθηλώσεις, ηλεκτροσόκ, απομονώσεις, αναγκαστικοί εγκλεισμοί, εδώ και χρόνια είναι οι τακτικές που ακολουθούνταν επί χρόνια για τους ψυχικά πάσχοντες, τόνισε. Το κοινωνικό στίγμα διατηρείται, υπογράμμισε, ενώ η έννοια της επανένταξης δεν μπορεί να υπάρχει με τις συνθήκες της βαναυσότητας του ψυχιατρικού κατεστημένου.
Τα δικαιώματα υπάρχουν μόνο στα χαρτιά τόνισε η Πόπη Κατσιπουλάκη, γραμματέας του Σωματείου ΑΜΕΑ Ρεθύμνου και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών.
«Το μόνο που ζητάμε είναι να έχουμε ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θέλουμε διαφορετική μεταχείριση, δεν θέλουμε επιδόματα» είπε χαρακτηριστικά.
Συμπλήρωσε πως «δεν έχω εκπαιδευτεί πουθενά, με αποτέλεσμα να είμαι αναλφάβητη. Ξέρω μονό τη γραφή μπράιγ δεν ξέρω όμως να διαβάσω, αν χρειαστεί να νοσηλευτώ δεν μπορώ να παραμείνω μόνη μου, στις περισσότερες πόλεις δεν υπάρχουν διάδρομοι όδευσης τυφλών, δεν ξέρω τι ψηφίζω γιατί τα ψηφοδέλτια δεν είναι για τους τυφλούς, δε ξέρω πόσο ρεύμα και νερό καταναλώνω. Εμείς δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω. Ζητάμε από το κράτος να άρει τα εμπόδια των ατόμων με αναπηρία. Να μπορώ να διαβάζω μόνη μου, να περπατώ μόνη μου, ζητάω να με εκπαιδεύσει το κράτος. Δεν μπορεί το ποσοστό της ανεργίας στα άτομα με αναπηρία να αγγίζει το 95%. Εργασία θέλουμε και ίσα δικαιώματα».
Ο Μανώλης Δρυγιαννάκης, γραμματέας του Συλλόγου ξενοδοχοϋπαλλήλων μίλησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανεργία. Παρουσίασε τα πρόσφατα στοιχεία της ανεργίας για την Κρήτη και το Ρέθυμνο, εκθέτοντας την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι που βλέπουν τις εργασιακές τους σχέσεις να αλλάζουν και να διαμορφώνονται σε βάρος τους, τα αδιέξοδα που δημιουργούνται σε αυτούς τους ανθρώπους.
Goodnet
Κεκτημένα δικαιώματα αμφισβητούνται. Άνθρωποι οδηγούνται σε αδιέξοδο. Πολλοί πια ανάμεσά μας διαβιούν στο περιθώριο της ζωής όχι από επιλογή αλλά από έλλειψη κοινωνικής πολιτικής και εγκληματικής αδιαφορίας από την πολιτεία.
Μετανάστες, άνθρωποι με προβλήματα ψυχικής υγείας, άνεργοι, άτομα με αναπηρία, ζουν σε μια κοινωνία εν πολλοίς εχθρική απέναντί τους γιατί ποτέ ουσιαστικά δεν ελήφθησαν υπόψη οι ανάγκες τους αλλά και τα στοιχειώδη δικαιώματά τους για να μπορούν να έχουν μια ζωή με ίσες δυνατότητες, χωρίς να κυριαρχεί το στοιχείο της διαφορετικότητας.
Ο ρατσισμός έχει γερές ρίζες στην ελληνική κοινωνία και ειδικά αυτόν τον καιρό και όσο η οικονομική κρίση οξύνεται, βρίσκει αφορμή να εκδηλώνεται σε αναίτιες επιθέσεις κατά αλλοδαπών που βλέπουμε να συμβαίνουν κυρίως στην Αθήνα αλλά και αλλού. Ψυχικά ασθενείς και ΑμεΑ αισθάνονται αόρατοι αφού τα δικαιώματα τους καταπατώνται καθημερινά, οι άνεργοι χάνουν κάθε ελπίδα. Όλοι ζητούν παρεμβάσεις, ώστε να μην αισθάνονται εκτός κοινωνίας.
Αυτά επισημάνθηκαν στο ΞΕΝΙΑ σε ημερίδα που διοργάνωσε η Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κρήτης, σε συνεργασία με την Αγωγή υγείας της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τον Συμβουλευτικό Σταθμό νέων, στο πλαίσιο προγράμματος της UNESCO καθώς το 2011 έχει οριστεί ως έτος για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Σχολιάζοντας τα γεγονότα που βλέπουμε καθημερινά πλέον να συμβαίνουν, ο κοσμήτορας της σχολής Κοινωνικών Επιστημών Σκεύος Παπαϊωάννου τόνισε πως επανακάμπτουν ιδεολογίες που θέτουν υπό αμφισβήτηση κεκτημένα δικαιώματα πολύχρονων αγώνων και ενισχύονται οι αντιλήψεις που οδηγούν ομάδες ανθρώπων στον κοινωνικό αποκλεισμό.
«Αυξάνονται τα φαινόμενα επιθετικότητας, διάκρισης, αδιαφορίας μέχρι και ρατσισμός ή και επιθετική βία απέναντι σε κάποιες κατηγορίες. Το βλέπουμε με κάποια γεγονότα στην Αθήνα αλλά και στο Ρέθυμνο, επιθέσεις κατά αλλοδαπών χωρίς αιτία και αφορμή», είπε χαρακτηριστικά ο ίδιος.
Τόνισε ωστόσο πως οι κοινωνίες μας αν θέλουν να λέγονται δημοκρατικές, πρέπει να στηρίζονται σε κάποιες αξίες, οι οποίες όμως διακυβεύονται σήμερα.
Μπορεί όμως, και πώς να ανατραπεί η εικόνα αυτή;
«Σε μια κοινωνία, όπως είναι η δική μας, η οποία καταστατικά στηρίζεται σε ιεραρχίες, στις διακρίσεις, όπου το κέρδος κυριαρχεί και εδώ και δεκαετίες η οικονομία έχει ξεφύγει και είναι πάνω από τις κοινωνικές σχέσεις και προσδιορίζει την λογική και την πορεία τους, αυτό σημαίνει βαθμιαία εμπορευματοποίηση όλων των κοινωνικών σχέσεων σε σύγκριση με τον οικονομικό παράγοντα. Αυτό δεν μπορεί παρά να οδηγήσει σε τρομακτικά προβλήματα. Αν θέλει κανείς να αλλάξει τα πράγματα δεν μπορεί να αφήσει την οικονομία απ’ έξω, δεν μπορεί να αφήσει την αγορά. Αυτή θα πρέπει να είναι η βάση πάνω στην οποία στηρίζονται όλοι οι θεσμοί και οι πράξεις των ανθρώπων».
Δαιδαλώδης κατάσταση για τη νομιμοποίηση μεταναστών
Από την πλευρά του ο Άσεμ Νάσαρ, μετανάστης, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, μιλώντας για τη μετανάστευση και τα ανθρώπινα δικαιώματα είπε χαρακτηριστικά πως η παρανομία του κράτους γεννάει την παρανομία των μεταναστών. Ανέφερε στο κοινό τη δαιδαλώδη κατάσταση που περνάει διαχρονικά ένας μετανάστης ή πρόσφυγας προκειμένου να νομιμοποιηθεί, τα δεκάδες εμπόδια γραφειοκρατικά και μη που συναντά μπροστά του, τα κυκλώματα εμπορίας ανθρώπων που κινούν τα νήματα και ένα ατέλειωτο γαϊτανάκι που στήνεται σε βάρος των μεταναστών με αντίτιμο πολλές χιλιάδες ευρώ.
Τόνισε επίσης πως η ένταξη των μεταναστών δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη, αλλά σταδιακά με τη στήριξη του κράτους και της κάθε τοπικής κοινωνίας και την ταυτόχρονη προσπάθεια των μεταναστών. «Πρέπει από την κοινωνία να υπάρχει αποδοχή και από τους μετανάστες προσπάθεια να προσαρμοστούν. Εάν δεν γίνονται ταυτόχρονα αυτά θα υπάρχει πάντα μια διαχωριστική γραμμή στην κοινωνία», ανέφερε ο ίδιος.
Σχήμα οξύμωρο είναι η έκφραση «δικαιώματα και ψυχικά ασθενείς», είπε χαρακτηριστικά στην εισήγησή του ο Γιάννης Καρτεράκης μέλος της Πανελλήνιας Επιτροπής (πρώην) χρηστών και επιζώντων ψυχιατρικής και της ομάδας αυτοβοήθειας Ατόμων με ψυχική εμπειρία Χανίων.
Πρακτικές στέρησης, καταπάτησης δικαιωμάτων, καθηλώσεις, ηλεκτροσόκ, απομονώσεις, αναγκαστικοί εγκλεισμοί, εδώ και χρόνια είναι οι τακτικές που ακολουθούνταν επί χρόνια για τους ψυχικά πάσχοντες, τόνισε. Το κοινωνικό στίγμα διατηρείται, υπογράμμισε, ενώ η έννοια της επανένταξης δεν μπορεί να υπάρχει με τις συνθήκες της βαναυσότητας του ψυχιατρικού κατεστημένου.
Τα δικαιώματα υπάρχουν μόνο στα χαρτιά τόνισε η Πόπη Κατσιπουλάκη, γραμματέας του Σωματείου ΑΜΕΑ Ρεθύμνου και μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Ομοσπονδίας Τυφλών.
«Το μόνο που ζητάμε είναι να έχουμε ίσα δικαιώματα με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Δεν θέλουμε διαφορετική μεταχείριση, δεν θέλουμε επιδόματα» είπε χαρακτηριστικά.
Συμπλήρωσε πως «δεν έχω εκπαιδευτεί πουθενά, με αποτέλεσμα να είμαι αναλφάβητη. Ξέρω μονό τη γραφή μπράιγ δεν ξέρω όμως να διαβάσω, αν χρειαστεί να νοσηλευτώ δεν μπορώ να παραμείνω μόνη μου, στις περισσότερες πόλεις δεν υπάρχουν διάδρομοι όδευσης τυφλών, δεν ξέρω τι ψηφίζω γιατί τα ψηφοδέλτια δεν είναι για τους τυφλούς, δε ξέρω πόσο ρεύμα και νερό καταναλώνω. Εμείς δεν ζητάμε τίποτα παραπάνω. Ζητάμε από το κράτος να άρει τα εμπόδια των ατόμων με αναπηρία. Να μπορώ να διαβάζω μόνη μου, να περπατώ μόνη μου, ζητάω να με εκπαιδεύσει το κράτος. Δεν μπορεί το ποσοστό της ανεργίας στα άτομα με αναπηρία να αγγίζει το 95%. Εργασία θέλουμε και ίσα δικαιώματα».
Ο Μανώλης Δρυγιαννάκης, γραμματέας του Συλλόγου ξενοδοχοϋπαλλήλων μίλησε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανεργία. Παρουσίασε τα πρόσφατα στοιχεία της ανεργίας για την Κρήτη και το Ρέθυμνο, εκθέτοντας την κατάσταση που βιώνουν οι εργαζόμενοι που βλέπουν τις εργασιακές τους σχέσεις να αλλάζουν και να διαμορφώνονται σε βάρος τους, τα αδιέξοδα που δημιουργούνται σε αυτούς τους ανθρώπους.
Goodnet
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου