ΑΠΕΙΛΕΣ, ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΕΣ, ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΔΕ ΜΑΣ ΠΤΟΟΥΝ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 30 ΜΑΡΤΗ
ΜΕΤΩΠΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Το γράμμα της υπουργού παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου προς την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ όπου ζητείται να προτα-θούν τρόποι αναπλήρωσης των ωρών που χάνονται λόγω απεργιών είναι μνημείο θράσους και υποκρισίας. Από τη μια φορτώνει στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για τις χαμένες ώρες στην εκπαίδευση, αντί να αναζητά τις ευθύνες στην πολιτική της κυβέρνησης που άφησε σχολεία
για μήνες χωρίς εκπαιδευτικούς. Από την άλλη, την ώρα που καταργεί χίλια σχολεία επιδεινώνοντας δραστικά την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης θυμάται τις ώρες που χάθηκαν εξαιτίας της προσπάθειας των εκπαιδευτικών να υπερασπίσουν το δημόσιο σχολείο!
Παιδεία όμως δεν είναι μόνο οι ώρες πίσω από το θρανίο. Είναι και τα μαθήματα αντίστασης που παίρνουν οι μαθητές από τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς τους που αντιδρούν στις συγχωνεύσεις. Εκπαιδευτικοί και γονείς κατανοούν ότι οι υποχρεώσεις τους απέναντι στη νέα γενιά είναι κάτι ευρύτερο από την υλοποίηση του αναλυτικού προγράμματος. Γιατί, τι σόι σχολείο είναι αυτό που θα στοιβάζει τους μαθητές σε τριαντάρια τμήματα, σε παγωμένες αίθουσες και θα απαιτεί καθημερινή μετακίνηση; Που θα χρειάζεται διαρκή χρηματοδότηση από γονείς και χορηγούς για να λειτουργήσει; Που οι εκπαιδευτικοί του θα είναι ανασφαλείς, κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι που θα μπορούν να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη στις εσχατιές της Ελλάδας, για «τις ανάγκες της υπηρεσίας» δηλαδή για να μη πέσει έξω ο διαρκώς μειούμενος προϋπολογισμός του υπουργείου;
Όμως το γράμμα δεν ήταν το μοναδικό ατόπημα της υπουργού. Με δελτίο τύπου του υπουργείου και παρέμβασή της στη Βουλή κατηγορεί ψευδώς συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς ότι στη διάρκεια κινητοποίησης στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αθήνας προκάλεσαν καταστροφές στα γραφεία του κτιρίου ενώ προπηλακίστηκε ο Διευθυντής και εκδιώχθηκαν οι υπάλληλοι! Φαίνεται ότι η συκοφάντηση των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών είναι ένα από τα τελευταία όπλα του υπουργείου που έχει βρεθεί μπροστά σε μαζικές αντιδράσεις ενάντια στις συγχωνεύσεις. Δεκάδες καταλήψεις σχολείων σε όλη την Ελλάδα, κινητοποιήσεις κατοίκων, δυναμική παρουσία και συγκεντρώσεις μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου, είναι μηνύματα ότι αυτή η πολιτική δε θα περάσει έτσι εύκολα! Είναι ενδεικτικό ότι οι νομοί με τις λιγότερες συγχωνεύσεις είναι αυτοί στους οποίους υπήρξαν κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα.
Το τελευταίο κρούσμα αυθαιρεσίας ήταν οι προληπτικές συλλήψεις εκπαιδευτικών που έγιναν λίγο πριν τη μαθητική παρέλαση στο σύνταγμα για να εμποδιστεί η διαμαρτυρία που είχε καλεστεί. Φαίνεται ότι «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος» και αφού οι εκπαιδευτικοί δε συνετίζονται με τα λόγια χρειάζονται οι συκοφαντίες, οι απειλές και εν τέλει η ωμή καταστολή.
Βέβαια, αυτή η στάση της κυβέρνησης του μνημονίου δείχνει και τι είναι αυτό που φοβάται. Η κλιμάκωση των αγώ-νων μας, το ενιαίο μέτωπο εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών, ο κοινός αγώνας των εργαζομένων όλων των κλάδων και των λαϊκών στρωμάτων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η απεργία της 30 του μήνα δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Απέναντι στην αδράνεια των κυρίαρχων παρατάξεων στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που δε δίνουν συνέχεια στις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις, πρέπει οι Ομοσπονδίες, και τα πρωτοβάθμια σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να προχωρήσουν σε κοινούς, συντονισμένους αγώνες όπως η απεργία στις 30 Μάρτη που στηρίζεται και από τις Ομοσπονδίες στο χώρο της υγείας. Η επιτυχία της απεργίας θα λειτουργήσει σα πίεση στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό, παρότι μια 24ωρη δεν αρκεί, πρέπει να δουλέψουμε για τη μεγαλύτερη κατά το δυνατόν συμμετοχή στην απεργία ώστε να στηριχτεί το μέτωπο αντίστασης που έχει αρχίσει να δημιουργείται.
Μετά και τις τελευταίες «επιτυχίες» του Γιώργου Παπανδρέου στην σύνοδο κορυφής στην Ευρώπη, είναι πια καθαρό ότι το μνημόνιο ήρθε για να μείνει! Ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί αυτή η πολιτική, η κυβέρνηση που την προωθεί και να ηττηθούν τα κόμματα που τη στηρίζουν, είναι η κοινή δράση όσων πιστεύουν ότι πρέπει να τους σταματήσουμε. Το χτίσιμο επιτροπών αγώνα ενάντια στο μνημόνιο στο χώρο των εκπαιδευτικών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να έχουν επιτυχία οι αγώνες μας!
• ΔΕΝ «ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΙ» - ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
• ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
• ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ
• ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ, ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ & ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ
• ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ 30 ΜΑΡΤΗ
ΜΕΤΩΠΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ
Το γράμμα της υπουργού παιδείας Άννας Διαμαντοπούλου προς την ΟΛΜΕ και τη ΔΟΕ όπου ζητείται να προτα-θούν τρόποι αναπλήρωσης των ωρών που χάνονται λόγω απεργιών είναι μνημείο θράσους και υποκρισίας. Από τη μια φορτώνει στους εκπαιδευτικούς την ευθύνη για τις χαμένες ώρες στην εκπαίδευση, αντί να αναζητά τις ευθύνες στην πολιτική της κυβέρνησης που άφησε σχολεία
για μήνες χωρίς εκπαιδευτικούς. Από την άλλη, την ώρα που καταργεί χίλια σχολεία επιδεινώνοντας δραστικά την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης θυμάται τις ώρες που χάθηκαν εξαιτίας της προσπάθειας των εκπαιδευτικών να υπερασπίσουν το δημόσιο σχολείο!
Παιδεία όμως δεν είναι μόνο οι ώρες πίσω από το θρανίο. Είναι και τα μαθήματα αντίστασης που παίρνουν οι μαθητές από τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς τους που αντιδρούν στις συγχωνεύσεις. Εκπαιδευτικοί και γονείς κατανοούν ότι οι υποχρεώσεις τους απέναντι στη νέα γενιά είναι κάτι ευρύτερο από την υλοποίηση του αναλυτικού προγράμματος. Γιατί, τι σόι σχολείο είναι αυτό που θα στοιβάζει τους μαθητές σε τριαντάρια τμήματα, σε παγωμένες αίθουσες και θα απαιτεί καθημερινή μετακίνηση; Που θα χρειάζεται διαρκή χρηματοδότηση από γονείς και χορηγούς για να λειτουργήσει; Που οι εκπαιδευτικοί του θα είναι ανασφαλείς, κακοπληρωμένοι εργαζόμενοι που θα μπορούν να βρεθούν από τη μια στιγμή στην άλλη στις εσχατιές της Ελλάδας, για «τις ανάγκες της υπηρεσίας» δηλαδή για να μη πέσει έξω ο διαρκώς μειούμενος προϋπολογισμός του υπουργείου;
Όμως το γράμμα δεν ήταν το μοναδικό ατόπημα της υπουργού. Με δελτίο τύπου του υπουργείου και παρέμβασή της στη Βουλή κατηγορεί ψευδώς συνδικαλιστές εκπαιδευτικούς ότι στη διάρκεια κινητοποίησης στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αθήνας προκάλεσαν καταστροφές στα γραφεία του κτιρίου ενώ προπηλακίστηκε ο Διευθυντής και εκδιώχθηκαν οι υπάλληλοι! Φαίνεται ότι η συκοφάντηση των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών είναι ένα από τα τελευταία όπλα του υπουργείου που έχει βρεθεί μπροστά σε μαζικές αντιδράσεις ενάντια στις συγχωνεύσεις. Δεκάδες καταλήψεις σχολείων σε όλη την Ελλάδα, κινητοποιήσεις κατοίκων, δυναμική παρουσία και συγκεντρώσεις μαθητών, εκπαιδευτικών και γονιών στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου, είναι μηνύματα ότι αυτή η πολιτική δε θα περάσει έτσι εύκολα! Είναι ενδεικτικό ότι οι νομοί με τις λιγότερες συγχωνεύσεις είναι αυτοί στους οποίους υπήρξαν κινητοποιήσεις το προηγούμενο διάστημα.
Το τελευταίο κρούσμα αυθαιρεσίας ήταν οι προληπτικές συλλήψεις εκπαιδευτικών που έγιναν λίγο πριν τη μαθητική παρέλαση στο σύνταγμα για να εμποδιστεί η διαμαρτυρία που είχε καλεστεί. Φαίνεται ότι «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος» και αφού οι εκπαιδευτικοί δε συνετίζονται με τα λόγια χρειάζονται οι συκοφαντίες, οι απειλές και εν τέλει η ωμή καταστολή.
Βέβαια, αυτή η στάση της κυβέρνησης του μνημονίου δείχνει και τι είναι αυτό που φοβάται. Η κλιμάκωση των αγώ-νων μας, το ενιαίο μέτωπο εκπαιδευτικών, γονιών, μαθητών, ο κοινός αγώνας των εργαζομένων όλων των κλάδων και των λαϊκών στρωμάτων. Σ’ αυτή την κατεύθυνση η απεργία της 30 του μήνα δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε. Απέναντι στην αδράνεια των κυρίαρχων παρατάξεων στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ, που δε δίνουν συνέχεια στις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις, πρέπει οι Ομοσπονδίες, και τα πρωτοβάθμια σωματεία ιδιωτικού και δημόσιου τομέα να προχωρήσουν σε κοινούς, συντονισμένους αγώνες όπως η απεργία στις 30 Μάρτη που στηρίζεται και από τις Ομοσπονδίες στο χώρο της υγείας. Η επιτυχία της απεργίας θα λειτουργήσει σα πίεση στη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ να προκηρύξουν κινητοποιήσεις. Γι’ αυτό, παρότι μια 24ωρη δεν αρκεί, πρέπει να δουλέψουμε για τη μεγαλύτερη κατά το δυνατόν συμμετοχή στην απεργία ώστε να στηριχτεί το μέτωπο αντίστασης που έχει αρχίσει να δημιουργείται.
Μετά και τις τελευταίες «επιτυχίες» του Γιώργου Παπανδρέου στην σύνοδο κορυφής στην Ευρώπη, είναι πια καθαρό ότι το μνημόνιο ήρθε για να μείνει! Ο μόνος τρόπος για να ανατραπεί αυτή η πολιτική, η κυβέρνηση που την προωθεί και να ηττηθούν τα κόμματα που τη στηρίζουν, είναι η κοινή δράση όσων πιστεύουν ότι πρέπει να τους σταματήσουμε. Το χτίσιμο επιτροπών αγώνα ενάντια στο μνημόνιο στο χώρο των εκπαιδευτικών είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να έχουν επιτυχία οι αγώνες μας!
• ΔΕΝ «ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ ΜΑΖΙ» - ΔΕΝ ΧΡΩΣΤΑΜΕ - ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ
• ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ ΜΑΖΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
• ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ - ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΙΣ
• ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ, ΚΟΨΤΕ ΤΟΥΣ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΑΠΑΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ & ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ
• ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου