ΟΙ 300. Θα τους αφήσουμε να πεθάνουν;

 Είναι 23 ημέρες χωρίς φαγητό, χωρίς καλή είδηση, κλειδωμένοι σε μια απόφαση για ζωή αξιοπρεπή ή για θάνατο. Δεν περιμένουν τον οίκτο. Αυτό που περιμένουν είναι απόδοση δικαιοσύνης, είναι το δικαίωμα πού  οφείλει η ζωή σε όλους.
Μάχονται για να ζήσουν μέσα από διαδικασία αυτοκαταστροφής και θανάτου. Αντίφαση;
Δεν επιθυμούν, όμως, τον θάνατο. Είναι  απλώς παλικάρια. Σαν τους 300  της Ιστορίας που φαίνεται να έχουμε διαγράψει από τη μνήμη μας. Ούτε αυτοί κυνηγούσαν το θάνατο.
 Διεκδικούν την έξοδο από τον αόρατο κόσμο που τους φυλάκισε η υποκρισία της επίσημης πολιτείας. Διεκδικούν το αυτονόητο.