Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΤΕΧΝΗ, Ο ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ λέγεται "Ζωή"

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΣΙΩΠΑ
> Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Έχει μείνει ενεός και εμβρόντητος
> βλέποντας
> να χάνονται ένα ένα τα δικαιώματα που ο λαός μας με αίμα κατέκτησε

> Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά. Περιμένει να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός που
> σηκώνουν μέρα με τη μέρα οι γκρεμισμένες κατακτήσεις του.
> Ο πνευματικός κόσμος δεν σιωπά, στέκει και συλλογάται πριν άκριτα μιλήσει
>
> Αλλά τώρα που αυτές οι κοσμογονικές αλλαγές συμβαίνουν στο τόπο
> μας, τώρα που
> η φωτιά έφτασε και στο δικό μας σπίτι, τώρα είναι η ώρα να δείξουμε την
> αλληλεγγύη μας
> Τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοήθησαν να ετοιμαστεί η Αθήνα των
> Ολυμπιακών, ποιους καταπλάκωσαν τα χώματα κι οι πέτρες απ το Μετρό μας,
> τώρα είναι η ώρα να θυμηθούμε ποιοι βοηθούσαν και βοηθούν στα χτήματά μας,
> ποιοι μαζεύουν τις ελιές μας, ποιοι ποτίζουν τις φράουλές μας,
> ποιοι μαζεύουν
> τα δίχτυα απ τις τράτες και τα καΐκια μας, ποιοι φρόντιζαν και
> φροντίζουν τους
> ανήμπορους ηλικιωμένους μας, ποιοι καθαρίζουν τα σπίτια μας, τώρα
> είναι η ώρα
> να θυμηθούμε
>
> Ποιοι έχτισαν τις οικοδομές μας με τρία ένσημα το μήνα
> Τώρα , σ αυτούς τους καιρούς της Βαρβαρότητας είναι η ώρα να
> υπερασπιστούμε τη
> συλλογικότητα και τον πολιτισμό μας
> Ας μην κάνουμε εκπτώσεις στην ανθρωπιά που μας έχει απομείνει , ας σταθούμε
> αλληλέγγυοι σ αυτούς που η απεργία πείνας είναι το ύστατο όπλο
> για να ζήσουν
> με αξιοπρέπεια
> ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΙΝΑΣ
> ΗΘΟΠΟΙΟΣ

Η ΠΙΟ ΟΜΟΡΦΗ ΤΕΧΝΗ, Ο ΠΙΟ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
λέγεται "Ζωή"
και γράφεται με θάρρος, ειλικρίνεια, αλληλεγγύη, πράξεις και υπογραφή

Εμείς που διαλέξαμε ένα δρόμο δημιουργίας μέσα από τις τέχνες και τα γράμματα:
*επιλέξαμε και ζούμε ανοιχτοί στους ανθρώπους, τους πολιτισμούς και την πολύχρωμη δημιουργία
*επιλέξαμε και ζούμε το πάθος -και τολμήσαμε κι αγγίξαμε το δυνατότερο από όλα: το πάθος για τη ζωή, τη λευτεριά και την ευτυχία
*επιλέξαμε, ζούμε και αναπνέουμε, πριν από όλα, τον πολιτισμό της κάθε μέρας. Αυτόν που μετράει ταλέντα όπως ανθρωπιά, μεράκι, αλληλεγγύη, αδούλωτη ύπαρξη, κίνηση, συνάντηση. Και ξέρουμε ότι από αυτά κανείς και καμμία δεν μπορεί να κρυφτεί ή να πει ψέμματα.
Αυτός ο δρόμος δεν είναι εύκολος. Γιατί από μόνος του είναι δημόσια θέση απέναντι στο μίσος, την ευκολία, την απανθρωπιά, την εκμετάλλευση, το φόβο και κάθε σύστημα αρρώστειας, αδικίας, σκλαβιάς. Και το δίλημμα είναι απλό: ή αναπαράγεις αυτά ή δημιουργείς ζωή.
*Ζούμε και δημιουργούμε σε έναν τόπο που από όταν πρωτοκατοικήθηκε, ο πολιτισμός του και η τέχνη του είχαν ως κέντρο τον άνθρωπο, αποτυπωμένα σε συγγράμματα και έργα που ακόμα θαυμάζονται κι εμπνέουν. Κόντρα στις υστερικές παραποιήσεις του μίσους, δεν το ξεχνάμε...
*Ζούμε και δημιουργούμε σε έναν τόπο που ανά τους αιώνες υπήρξε κορυφαίο εργαστήρι συνάντησης πολιτισμών και λαών αποτυπωμένο στη τέχνη που γέννησε και στις καθημερινές λέξεις μας. Κόντρα στις φοβικές παραποιήσεις των άγονων, δεν το ξεχνάμε...
*Ζούμε σε έναν τόπο που πριν έναν σχεδόν αιώνα, όπως και τόσες φορές στους αιώνες, υποδέχτηκε τη προσφυγιά και τον πόνο με αξιοπρέπεια και δημιουργικότητα αποτυπωμένη στα τραγούδια του που ακόμα τραγουδιούνται και θαυμάζονται. Κόντρα στις τουριστικές παραποιήσεις του ανούσιου και στην αποσιώπηση της πατριδοκαπηλίας και της εκμετάλλευσης, δεν το ξεχνάμε...
*Ζούμε σε έναν τόπο από όπου, ασταμάτητα φεύγαν και φεύγουν μετανάστες για όλα τα μέρη αυτού του κόσμου, παλεύοντας για μια καλύτερη ζωή, αντιμετωπίζοντας, ως και πρόσφατα, το "Έλληνας" ως βρισιά, φυγή αποτυπωμένη στον ιδρώτα τους εκεί και στα τραγούδια τους εδώ. Κόντρα στις "χωρίς ιδρώτα" έμμισθες παραποιήσεις και αποσιωπήσεις, δεν το ξεχνάμε....
*Ζούμε σε έναν τόπο όπου άνθρωποι από όλα τα μέρη έρχονταν, έρχονται και θα έρχονται ή αναγκάζονται να βρεθούν. Και, κόντρα στις αποποιημένες ευθύνης, αξιοπρέπειας και ειλικρίνειας παραποιήσεις, δεν ξεχνάμε:
Ποιανών ο ιδρώτας και το αίμα ποτίζει και κάνει γόμιμη τη γη και τα χωράφια του τόπου και πλούσια την ψαριά από τη θάλασσα, ποιανών ο ιδρώτας και το αίμα γίνεται τσιμέντο και θεμέλιο στα σπίτια μας, ποιανών ο ιδρώτας έγινε μεράκι να διορθώσει τα άπειρα μερεμέτια που χρωστάμε και αφοσίωση να καθαρίσει τα "των οίκων" μας, ποιανών η έγκλειστη εργασία τους αντικατέστησε τη στοργή της κοινωνίας μας στους ηλικιωμένους και ανήμπορους, ποιανών οι αγκαλιές ζεστάνανε ανθρώπους που ξέχασαν να ερωτεύονται, ποιανών το σερβίρισμα βόηθησε να θυμηθούμε να γλεντάμε, ποιανών τα τραγούδια και οι φωνές ζωντανέψαν, πλούτιναν και γέμισαν χρώμα τις έρημες πλατείες και χωριά...
Δεν ξεχνάμε την απίστευτη και κάθε είδους φθήνια που επέδειξε και επιδεικνύει η κοινωνία μας στην αμοιβή τους.
Δεν ξεχνάμε ποιανών τα άταφα πτώματα ορίζουν τα σύνορα σε γη και θάλλασσα αυτού του "επίγειου παραδείσου" που λέγεται Ελλάδα και κάθε μέρα βιώνουμε στο πετσί μας...
Δεν ξεχνάμε τους φίλους και τις φίλες μας, από όπου κι αν είναι, γιατί, απλά, κάθε μέρα ιδρωκοπάμε μαζί, δίπλα δίπλα, για τη ζωή.

Από τη μία μάσκες όπως η εξουσία και η δόξα, το κέρδος και η λαμογιά, η γραφειοκρατία κι οι μηχανισμοί που κρύβουν μια χώρα πτωχευμένη από λεφτά, δικαιώματα και ζωή κι έναν πλανήτη πτωχευμένο από κοινωνίες και μέλλον. Ο τύπος!
Από την άλλη, τα γράμματα κι οι τέχνες, το μεροκάματο κι η ανεργία, η κοινωνία των ανθρώπων και το αυτονόητο δίκιο της ζωής, οι μεγάλοι και μικροί αγώνες για αυτό σε όλο των πλανήτη, το μεράκι, οι στιγμές και οι ανάσες μας. Η ουσία._
Μη ρωτάς ποιο από τα δύο. Στο δρόμο που επιλέξαμε, πότε φοβηθήκαμε να πούμε την αλήθεια για να το κάνουμε τώρα;

Εδώ λοιπόν δίνουμε μια από τις αληθινές ερμηνείες μας, ζωγραφίζουμε κι απεικονίζουμε ένα από τους πιο όμορφους πίνακες και γλυπτά μας, σκηνοθετούμε μια από τις πιο όμορφες ταινίες μας, γράφουμε ένα από τα ομορφότερα βιβλία και ποιήματα μας, δημοσιεύουμε μια από τις πιο όμορφες μελέτες και κριτικές μας, χορεύουμε έναν από τους πιο όμορφους χορούς μας, τραγουδάμε ένα από τα ομορφότερα τραγούδια μας. Εκείνο, το πιο σύντομο και διαχρονικό από όσα δημιουργούμε: την υπογραφή μας αλληλέγγυα στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας. Τον αγώνα μας μαζί τους για τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών και μεταναστριών που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα, για ίσα δικαιώματα στην εργασία, την εκπαίδευση, την υγεία, τον πολιτισμό. Ο αγώνας τους είναι αγώνας όλης της κοινωνίας για ελευθερία, ισότητα και δικαιοσύνη