ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΥΨΑΝΕΛΗ: (Υgeianet)
«Έχω 5 παιδιά και ζω μόνη μου με 600 ευρώ το μήνα»
Κραυγή απόγνωσης. Γράφει κάτω απ’ τη φαρδιά πλατιά υπογραφή της μια Γυναίκα. Απ’ τις 100 υπογραφές που μαζεύτηκαν στο προαύλιο του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα» σήμερα (σε εκδήλωση με ντουντούκα) ενάντια στην εξαθλίωση και στη φτώχια που μας έχουν επιβάλλει», οι 80 υπογραφές ήταν από Γυναίκες. Γυναίκες πολλές «με την κοιλιά στο στόμα», έρχονταν μ’ αγάπη να υπογράψουν το κοινό μας κείμενο των εργαζόμενων και γιατρών του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα».
Ομοβροντία έπεσε χτες μετά το δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Ο πατέρας απελπισμένος δεν είχε να πληρώσει το «κλειστό νοσήλιο», 950 ευρώ για τη γέννα, αφού η γυναίκα του είναι άνεργη και με άλλα παιδιά.
Οι Γυναίκες από δω και μπρος, θα γεννούν στο σπίτι τους, στο δρόμο, ή «σε μια μοτοσικλέτα του ΕΛΑΣ το Δεκέμβρη του ’44».
Φαίνεται ότι έτσι σιγά σπάει ο φόβος. Ο φόβος είναι μια μεμβράνη που μας περιβάλλει όλους και όταν αρχίζουμε και βλέπουμε γύρω μας άλλους ανθρώπους που έχουν τις ίδιες με μας σκέψεις, τρέχουμε να ενωθούμε μαζί τους. Μια γυναίκα (Ρομά), με γούνες, αστραφτερά δόντια και βραχιόλια, αριστοκράτισσα, αφού με κοίταζε αρκετή ώρα από μακριά με πλησίασε και μούπε «Μπράβο έχεις ψυχή».
Γυναίκα, Εσύ πούχεις νοιώσει στο πετσί σου καθημερινά το φόβο και την ανασφάλεια, την ανασφάλεια της φτώχιας και της ανασφάλιστης δουλειάς, το φόβο της ενδοοικογενειακής βίας, που ζεις στο πετσί σου την εξουσία αυτής της πατριαρχικής κοινωνίας και αυτής της πατριαρχικής οικογένειας∙ Γυναίκα Εσύ, που σου έχουν φορτώσει τα παιδιά, που βουλιάζεις μέσα στην απλήρωτη ή κακοπληρωμένη εργασία, Γυναίκα μονογονικής οικογένειας που μεγαλώνεις μόνη τα παιδιά σου. Που αναγκάζεσαι να υποκύψεις στις ορέξεις του εργοδότη για το ψωμί το δικό σου και της οικογένειάς σου, φαίνεται ότι δεν φοβάσαι πια αυτή την κλίκα που μας κυβερνά. Ούτε τη μικρή, ούτε τη μεγάλη τρόικα. Η καρδιά σου, που πολλές φορές έχει ραγίσει σαν το κρύσταλλο, και συ τη μαζεύεις και την ξανακολλάς μαζί με το αίμα που τρέχει, που είσαι η μάνα, η γυναίκα, η πατρίδα και οι πατρίδες όλου του κόσμου∙ Που είσαι ΟΛΑ.
Σε βλέπω να είσαι εσύ η πρώτη που θ’ αρχίσει να σπάει το φόβο. Είσαι το νερό και η φωτιά τώρα. Γιατί μετά το νερό θα δοθεί ζωή και εκεί που υπάρχουν στάχτες κάτι καινούργιο θα γεννηθεί. Γυναίκα δεν είσαι πια κρυμμένη στην σκοτεινιά να καρτερείς τη μεγάλη αγάπη σου και να της χαμογελάς κάτω από το βέλο.
Τώρα μπορεί να σου ζητηθεί να μπεις σε νέους αγώνες, ταξικούς, απ’ όποιο μετερίζι και νάσαι. Τώρα όμως θα υπάρχει ελπίδα πως κάτι όμορφο θα γεννηθεί σ’ αυτόν τον τόπο.
Γυναίκα, που ταξίδεψες ως εδώ «με μια τυφλή εκ γενετής αιμορραγία», που βρήκες δεκανίκι και βρήκες την άκρη, φαίνεται ότι θα είσαι απ’ τους πρώτους που θα νικήσουν το φόβο. Απ’ τους πρώτους που θα μπουν στον αγώνα και θα πρωτοστατήσουν στο διώξιμο αυτής της μίζερης, ξενοκίνητης και χυδαίας ομάδας που τυπικά πια κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Δ Υ Ν Α Μ Η !!!
«Έχω 5 παιδιά και ζω μόνη μου με 600 ευρώ το μήνα»
Κραυγή απόγνωσης. Γράφει κάτω απ’ τη φαρδιά πλατιά υπογραφή της μια Γυναίκα. Απ’ τις 100 υπογραφές που μαζεύτηκαν στο προαύλιο του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα» σήμερα (σε εκδήλωση με ντουντούκα) ενάντια στην εξαθλίωση και στη φτώχια που μας έχουν επιβάλλει», οι 80 υπογραφές ήταν από Γυναίκες. Γυναίκες πολλές «με την κοιλιά στο στόμα», έρχονταν μ’ αγάπη να υπογράψουν το κοινό μας κείμενο των εργαζόμενων και γιατρών του ΓΝΑ «Αλεξάνδρα».
Ομοβροντία έπεσε χτες μετά το δημοσίευμα της εφημερίδας «Ριζοσπάστης». Ο πατέρας απελπισμένος δεν είχε να πληρώσει το «κλειστό νοσήλιο», 950 ευρώ για τη γέννα, αφού η γυναίκα του είναι άνεργη και με άλλα παιδιά.
Οι Γυναίκες από δω και μπρος, θα γεννούν στο σπίτι τους, στο δρόμο, ή «σε μια μοτοσικλέτα του ΕΛΑΣ το Δεκέμβρη του ’44».
Φαίνεται ότι έτσι σιγά σπάει ο φόβος. Ο φόβος είναι μια μεμβράνη που μας περιβάλλει όλους και όταν αρχίζουμε και βλέπουμε γύρω μας άλλους ανθρώπους που έχουν τις ίδιες με μας σκέψεις, τρέχουμε να ενωθούμε μαζί τους. Μια γυναίκα (Ρομά), με γούνες, αστραφτερά δόντια και βραχιόλια, αριστοκράτισσα, αφού με κοίταζε αρκετή ώρα από μακριά με πλησίασε και μούπε «Μπράβο έχεις ψυχή».
Γυναίκα, Εσύ πούχεις νοιώσει στο πετσί σου καθημερινά το φόβο και την ανασφάλεια, την ανασφάλεια της φτώχιας και της ανασφάλιστης δουλειάς, το φόβο της ενδοοικογενειακής βίας, που ζεις στο πετσί σου την εξουσία αυτής της πατριαρχικής κοινωνίας και αυτής της πατριαρχικής οικογένειας∙ Γυναίκα Εσύ, που σου έχουν φορτώσει τα παιδιά, που βουλιάζεις μέσα στην απλήρωτη ή κακοπληρωμένη εργασία, Γυναίκα μονογονικής οικογένειας που μεγαλώνεις μόνη τα παιδιά σου. Που αναγκάζεσαι να υποκύψεις στις ορέξεις του εργοδότη για το ψωμί το δικό σου και της οικογένειάς σου, φαίνεται ότι δεν φοβάσαι πια αυτή την κλίκα που μας κυβερνά. Ούτε τη μικρή, ούτε τη μεγάλη τρόικα. Η καρδιά σου, που πολλές φορές έχει ραγίσει σαν το κρύσταλλο, και συ τη μαζεύεις και την ξανακολλάς μαζί με το αίμα που τρέχει, που είσαι η μάνα, η γυναίκα, η πατρίδα και οι πατρίδες όλου του κόσμου∙ Που είσαι ΟΛΑ.
Σε βλέπω να είσαι εσύ η πρώτη που θ’ αρχίσει να σπάει το φόβο. Είσαι το νερό και η φωτιά τώρα. Γιατί μετά το νερό θα δοθεί ζωή και εκεί που υπάρχουν στάχτες κάτι καινούργιο θα γεννηθεί. Γυναίκα δεν είσαι πια κρυμμένη στην σκοτεινιά να καρτερείς τη μεγάλη αγάπη σου και να της χαμογελάς κάτω από το βέλο.
Τώρα μπορεί να σου ζητηθεί να μπεις σε νέους αγώνες, ταξικούς, απ’ όποιο μετερίζι και νάσαι. Τώρα όμως θα υπάρχει ελπίδα πως κάτι όμορφο θα γεννηθεί σ’ αυτόν τον τόπο.
Γυναίκα, που ταξίδεψες ως εδώ «με μια τυφλή εκ γενετής αιμορραγία», που βρήκες δεκανίκι και βρήκες την άκρη, φαίνεται ότι θα είσαι απ’ τους πρώτους που θα νικήσουν το φόβο. Απ’ τους πρώτους που θα μπουν στον αγώνα και θα πρωτοστατήσουν στο διώξιμο αυτής της μίζερης, ξενοκίνητης και χυδαίας ομάδας που τυπικά πια κυβερνά αυτόν τον τόπο.
Δ Υ Ν Α Μ Η !!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου