Εμείς που μας χτύπησαν βίαια και μας βάλαν χειροπέδες στη διαμαρτυρία που είχε γίνει στην παρέλαση της 25ης μαρτίου, γράψαμε το παρακάτω κείμενο:
«Στην προσπάθεια τους να ανοίξουν ένα πανό εμφανίστηκαν αστυνομικοί που τους εμπόδισαν. Ο κόσμος, τότε, άρχισε να διαμαρτύρεται. Ακολούθησε συμπλοκή, μικρής διάρκειας, κατά την οποία χτυπήθηκαν πολλοί.»
Απόσπασμα από άρθρο της εφημερίδας ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ «Ειρηνικές και μη διαμαρτυρίες», Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011, σελ. 40 που περιγράφει, σε αντίθεση με τις τοπικές φυλλάδες, ποιοί ξεκίνησαν τα «επεισόδια» και κατέστειλαν την ειρηνική παράσταση διαμαρτυρίας στην παρέλαση της 25ης μαρτίου στο Ρέθυμνο
Καταστολή σημαίνει μείωση ή εξαλειψη μιας αντίδρασης. Αλλά πώς να μην αντιδράει κανείς όταν ο κόσμος χάνεται; Και γιατί να υπάρχει καταστολή; Γιατί η δυσαρέσκεια από τη ζωή που διαμορφώνουν άλλοι για μας και ενάντια σε μας, είναι πλέον αντικειμενική αλήθεια και δεδομένη. Αυτές οι συνθήκες δικαιώνουν την αντίδραση και κάνουν άδικη την καταστολή. Καταστολή υπάρχει γιατί υπάρχει φόβος από την πλευρά της εξουσίας, που κύρια διαλυτικά της είναι η αμφισβήτηση, η έκφρασή της και η ανυπακοή. Και αυτοί που διαμορφώνουν την ζωή μας σε μια αβίωτη επιβίωση δεν επιθυμούν την αμφισβήτηση, δεν επιθυμούν την διαμαρτυρία, δεν επιθυμούν την διαφορετική άποψη γιατί...μπορεί να εξαπλωθεί. Και αν εξαπλωθεί θα γίνει μεγαλύτερη. Θέλουν όλα τα κεφάλια σκυμμένα. Βέβαια, αυτό δεν γίνεται.
Γι’ αυτό τέτοιες κατασταλτικές δράσεις όπως αυτή στην παρέλαση της 25ης μαρτίου διαχωρίζει το πως έχουν στο μυαλό τους οι εξουσιαστές την δημοκρατία από το πως την έχουμε εμείς. Το πολίτευμα που ονομάζουν αυτοί «δημοκρατία» περιλαμβάνει διάφορες αποφασισμένες και επιλεγμένες συμφορές που προσπαθούν συστηματικά να μας τις περάσουν για φυσικές συμφορές (όπως π.χ. ένας σεισμός). Τις συμφορές αυτές τις ζούμε στο πετσί μας: φτώχεια, ανεργία, αφαίρεση εργασιακών δικαιωμάτων, καταστολή και τρομοκράτηση διαμαρτυριών, δύναμη στον εργοδότη και αφαίρεση της δύναμης από τον εργαζόμενο, μείωση της αξίας της εργασίας, λογοκρισία και φίμωση της διαφορετικής άποψης. Όμως παντού ο κόσμος αντιστέκεται.
Τα ΜΜΕ ενώ μπορεί να διατείνονται ότι προβάλλουν μια ‘αντικειμενική ενημέρωση’ κάνουν ακριβώς το αντίθετο προσπαθώντας να μας πείσουν για την «φυσικότητα» των συμφορών της κρίσης. Ετσι διαλαλούν την κυρίαρχη άποψη. Έχοντας στο πλευρό τους την ανάγκη των ανθρώπων για ενημέρωση, μαζί με την κούραση και τον ατομικισμό που μας διδάσκεται συστηματικά, δίνουν μια σχολαστικά φτιασιδωμένη παραπληροφόρηση.
Η στάση των ΜΜΕ στην παρουσίαση του γεγονότος της καταστολής της παράστασης διαμαρτυρίας στην παρέλαση της 25ης μαρτίου λειτούργησε κι αυτή, τελικά, στα πλαίσια προώθησης της «δημοκρατίας» τους. Ακυρώνοντας οποιαδήποτε έννοια σεβασμού απέναντι στον συνάνθρωπο και ‘αντικειμενικής ενημέρωσης’ πρόβαλλαν την κυρίαρχη άποψη: μόνο οι «επίσημοι» μίλησαν! Οι υπόλοιποι που προσπάθησαν να διαμαρτυρηθούν, δέχτηκαν την αναίτια καταστολή και το μόνο που παρουσιάστηκε στα ρεπορτάζ ήταν οι εκρήξεις αγανάκτησής τους και τα αγκωμαχητά όταν τους περνούσαν τις χειροπέδες, ωσάν να ήταν η μέγιστη απειλή για την κοινωνία! Οι λιγοστοί υπόλοιποι, που δεν κατάφεραν καν να κάνουν ή να φωτογραφίσουν μια ειρηνική διαμαρτυρία εκτέθηκαν από τα κανάλια αφού η εικόνα τους παρουσιαζόταν έτσι όπως τους είχε αδίκως «προετοιμάσει» η ΕΛ.ΑΣ: σαν δημόσιο κίνδυνο, με χειροπέδες και περικυκλωμένοι από παντού. Με αυτόν τον τρόπο, η παρέλαση της 25ης μαρτίου αποδείχτηκε μια βιτρίνα ενός καταστήματος ενός εξουσιαστικού καταστηματάρχη: όλοι στη θέση τους να φαινόμαστε έτσι όπως θέλει για να ολοκληρωθεί η τελετουργία της «τιμής προς την ελευθερία». Αλλά για ποιάν ελευθερία μιλάνε όταν καταλύεται 3 μέτρα μακριά από την παρέλαση; Και επιπλέον πόσο θράσος πρέπει να έχει κανείς για να ‘τιμάει’ κάτι που ξεπουλάει;
Στα ρεπορτάζ λοιπόν, μόνο οι «επίσημοι» μίλησαν, και τι είπαν! Ο Όθωνας μιλώντας για τους πολίτες που διαμαρτυρήθηκαν τους χαρακτήρησε σαν «πολίτες άνευ σημασίας, τα παιδία παίζει»! Εμείς ξέρουμε ότι μόνο μια φασιστική, αντιδημοκρατική νοοτροπία διαχωρίζει τους πολίτες σε «σημαντικούς» και «ασήμαντους». Και πόσο απάνθρωπη και φασιστική ήταν η δήλωση «τα παιδία παίζει» αναφερόμενος σε ανθρώπους που αναίτια και χωρίς λόγο χτυπήθηκαν, βρίστηκαν, τους έσυραν στο έδαφος και τους πέρασαν χειροπέδες; Παρόλο που προσπαθούν να το υποτιμήσουν, δεν έχουν αντιληφθεί τις μαζικές διαδηλώσεις 500.000 «ασήμαντων» πολιτών στο Λονδίνο; Τους 200.000 διαδηλωτές στην τελευταία μεγάλη απεργία στην Αθήνα; Τη σθεναρότητα του κινήματος «Δεν πληρώνω»; Τα εκατομμύρια που ξεσηκώνονται στις αραβικές χώρες; Την αντίσταση την αστυνομοκρατούμενης Κερατέας από τους κατοίκους της;
Σπέρνουν το φόβο αλλά πόσο νομίζουν ότι θ’ αντέξει ο κόσμος; Σίγουρα πάντως όταν θα σπάσει ο φόβος θα μάθουν ποιοί είναι οι «ασήμαντοι» και ποιοί οι «σημαντικοί» πολίτες.
Δύο σιδηροδέσμιοι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου