Ανάμεσα στους 200 που εκτέλεσαν στην Καισαριανή τον 1Η του Μαϊ του 1944 οι Γερμανοί Φασίστες ήταν και δύο ανήλικα παιδιά.
Το ένα από τα παιδιά ήταν λίγο κοντό και έτσι όπως τους είχαν στήσει στο τοίχο έκοψε το αετίσιο μάτι του ότι τα πολυβόλα ήταν στημένα στο ύψος των μεγάλων και ότι αυτόν δεν θα τον έπιαναν τα βόλια των Ναζί, και τι νομίζεται ότι έκανε ο μικρός κοντούλης της παρέας,
έβαλε όλα τα δυνατά του και σηκώθηκε όσο μπορούσε ψηλά στις μύτες των ποδιών του μην τυχόν και αυτό δεν το βρει το βόλι του εχθρού. Θα είχε μεγάλο βάρος στην συνείδηση του αν αυτός γλίτωνε και oi σύντροφοι του πέθαιναν . Και τα κατάφερε ψήλωσε και ψήλωσε τόσο που τρόμαξε τους εκτελεστές του όταν πήραν χαμπάρι τι έκανε ο ΜΙΚΡΟΣ!!!!!!!! Δεν πίστευαν στα μάτια τους αυτό που έβλεπαν. Εμείς ρε γαμότο πως κοντύναμε τόσο , πως μαζευτήκαμε σαν τα σκατζοχοιράκια, σκύψαμε το κεφάλι κοιτάζουμε το τομάρι μας να γλυτώσουμε, καλλιεργήσαμε τον άκρατο ατομικισμό και την εσωστρέφεια σαν αξίες και τίποτα άλλο, δεν εμπιστευόμαστε τον γείτονα μας , τον διπλανό μας , τον συνάδελφο μας, πολλές φορές ούτε και τα ίδια τα παιδιά μας, ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ .
Πώς αλήθεια μπορεί κανείς να τιμήσει τους ήρωες μιας συγκεκριμένης εποχής; Προφανώς συνεχίζοντας την πάλη για τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν Εκείνοι. Και είναι γνωστό γιατί έδωσαν τη ζωή τους και οι διακόσιοι της Καισαριανής, και άλλοι της Κοκκινιάς, και του Χαϊδαρίου, και τόσοι και τόσοι. Κι όμως, όλοι τους δεν έχουν πεθάνει. Τους έβλεπες, εκεί όπως το περιέγραψαν οι ίδιοι οι εκτελεστές τους τα γεγονότα στον ιερό τόπο του Σκοπευτηρίου, λίγο πριν τα βόλια των φασιστών τους πάρουν την τελευταία πνοή, εκείνη την Πρωτομαγιά του '44. Τους έβλεπες να βροντοφωνάζουν Λευτεριά "Ζήτω το ΕΑΜ", "Ζήτω ο ΕΛΑΣ", "Ζήτω το ΚΚΕ". Εβλεπες τα δύο μικρά παιδιά - περίπου 17 χρονών - να διαλαλούν "Ζήτω η ΕΠΟΝ", λίγο πριν εκτελεστούν.
Μήπως λοιπόν οι διακόσιοι, οι τετρακόσιοι οι τόσοι, έδωσαν τη ζωή τους για να καταντήσει η χώρα μας προτεκτοράτο και χώρος εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Για να χάσει "οικειοθελώς και δι' εκλογών" όσα κατάκτησε η εργατική τάξη εδώ και δεκάδες χρόνια, το οκτάωρο, την κοινωνική ασφάλιση, τη δωρεάν παιδεία, το δικαίωμα στη δουλιά, το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
H φετινή πρωτομαγιά έρχεται μετά από την χωρίς προηγούμενο επίθεση εδώ και ένα χρόνο στους εργαζόμενους. Με όχημα τα μνημόνια και το χρέος, Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική αστική τάξη, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, τσακίζουν τα μεροκάματα, τις συμβάσεις, τις συντάξεις, ότι είχε απομείνει σαν κοινωνικό κράτος στην παιδεία και την υγεία, δημιουργούν έναν απέραντο στρατό ανέργων, μέχρι τώρα ένα εκατομμύριο.
Όμως αυτή η Πρωτομαγιά είναι και η επέτειος των εργατικών αγώνων και πρωτοβουλιών, των κινητοποιήσεων υπάρχουν ευτυχώς κάποιοι που εμπνέονται από το ΜΙΚΡΟ και συμμετέχουν στις γενικές απεργίες, των κινημάτων ανυπακοής, της εξέγερσης της Κερατέας. Ένας ολόκληρος κόσμος με τον αγώνα και την στάση του αρνείται να αποδεχθεί το παρόν και το μέλλον που του υπόσχονται.
Μέσα από την σημερινή χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού γεννιέται η ανάγκη για ένα νέο Σκοπευτήριο της εποχής μας. Που θα γράψει στις σημαίες του τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα για τη δουλειά και τη ζωή. Που θα κηρύξει διεφθαρμένη όχι τη μια η την άλλη μίζα, τον έναν η άλλον κλέφτη πολιτικό (λέγοντας πως «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»), αλλά την καθημερινή κλοπή και εκμετάλλευση των εργαζομένων για να κερδίζουν τα αφεντικά. Αυτή η «μίζα» παράγει όλες τις μίζες των επαγγελματιών πολιτικών, των προπαγανδιστών της «ενημέρωσης» και των διανοούμενων που στηρίζουν το σύστημα.
Σε αυτή τη μάχη ο συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχει από καιρό διαλέξει στρατόπεδο. Δεν είναι απλώς οι ηγεσίες τους η αιτία. Αυτές αντιστοιχούν στη δομή και το σύστημα που εκπροσωπούν γεννούσε και θα γεννάει πάντα τους συνδικαλιστές-βουλευτές-υπουργούς, τους προέδρους των 100.000 ευρώ τον χρόνο. Ας κοιτάξει κανείς όλες τις ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ των τελευταίων δεκαετιών.
•Είναι ο συνδικαλισμός της καθεστωτικής πολιτικής και των κομμάτων της, της εθνικής «ανάπτυξης» και της προπαγάνδας υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε τους εργαζόμενους.
•Είναι τα αμέτρητα σωματεία-σφραγίδες, χωρίς σχέση με τον κόσμο της εργασίας, που αναπαράγουν τις καρέκλες και τους συσχετισμούς στις ομοσπονδίες, τα γενικά συμβούλια και τα εργατικά κέντρα.
•Είναι η εξαγορασμένη από τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα συνδικαλιστικά προνόμια γραφειοκρατία του κρατικού και ιδιωτικού τομέα που ένα χρόνο τώρα υπονόμευσε κάθε εργατικό αγώνα, αρνήθηκε να κηρύξει γενική απεργία, αποκλιμάκωσε την οργή των εργαζομένων με τις απεργίες τουφεκιές στον αέρα και μετά ξεπούλησε τους εργάτες με την υπογραφή της σύμβασης του Μνημονίου.
Όλοι αυτοί φωνάζουν ελάτε να μας ψηφίσετε για να σας εκπροσωπήσουμε και καθίστε στο καναπέ σας να μας ακούτε και σεις να μην μιλάτε, θα βλέπετε ότι εμείς θέλουμε και θα πιστεύετε ότι και αν λέμε.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν αρκεί ο κομματικός συνδικαλισμός τύπου ξεχωριστών συγκεντρώσεων, ούτε οι καταγγελία του κατεστημένου συνδικαλισμού. Περισσότερο από ποτέ σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες για ένα κέντρο αγώνα των εργαζομένων, ανεξάρτητο από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που θα συντονίσει και δώσει λόγο στις διαδικασίες βάσης των σωματείων, τις εργατικές επιτροπές αγώνα, στα κινήματα ανυπακοής. Που θα παλέψει για τον πολιτικό αγώνα των εργαζομένων, σήμερα που πίσω από κάθε αντεργατικό μέτρο ξεπροβάλλουν τα μνημόνια και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για μια νέα ενότητα, σε διακλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο, όχι των κομματικών γραφείων αλλά του κόσμου της εργασίας και των αγώνων του, για μια νέα εργατική συνομοσπονδία του κόσμου της δουλειάς. Που θα στηρίζεστε στην συμμετοχή στα κοινά και όχι στη δι εκπροσωπήσεως. Με καρδιά νέα αντίληψη στα σωματεία ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία . Για να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα που διασπά και οδηγεί τους αγώνες και τις ελπίδες μας στην ήττα.
•Για να φύγουν οι κυβερνήσεις που τώρα και τόσα χρόνια καταλήστεψαν αυτό τον τόπο, και να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.
•Για να ανοίξει ο δρόμος για την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, μέσα στην οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία δεξιά ή αριστερή λύση υπέρ του κόσμου της εργασίας. Για να δώσουμε, από τη δική μας μεριά, τη μάχη να διαλυθεί συνολικά αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη.
•Για το αποφασιστικό βήμα για μια νέα κοινωνική οργάνωση, την εργατική δημοκρατία, για μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι θα είναι κύριοι του πλούτου που παράγουν.
-Ολική διαγραφή-καμία αναγνώριση του χρέους
-Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ Να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα εδώ και τώρα.
- Δουλειά-Ασφάλιση-Υγεία-Παιδεία για όλου.
Που κρύβεται το ένα εκατομμύριο οι άνεργοι, ελάτε σαν πρώτο βήμα να βγούμε όλοι στους δρόμους την ημέρα της Πρωτομαγιάς.
ΑΝΤΕ ΝΑ ΨΗΛΩΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ.
ΗΛΙΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Το ένα από τα παιδιά ήταν λίγο κοντό και έτσι όπως τους είχαν στήσει στο τοίχο έκοψε το αετίσιο μάτι του ότι τα πολυβόλα ήταν στημένα στο ύψος των μεγάλων και ότι αυτόν δεν θα τον έπιαναν τα βόλια των Ναζί, και τι νομίζεται ότι έκανε ο μικρός κοντούλης της παρέας,
έβαλε όλα τα δυνατά του και σηκώθηκε όσο μπορούσε ψηλά στις μύτες των ποδιών του μην τυχόν και αυτό δεν το βρει το βόλι του εχθρού. Θα είχε μεγάλο βάρος στην συνείδηση του αν αυτός γλίτωνε και oi σύντροφοι του πέθαιναν . Και τα κατάφερε ψήλωσε και ψήλωσε τόσο που τρόμαξε τους εκτελεστές του όταν πήραν χαμπάρι τι έκανε ο ΜΙΚΡΟΣ!!!!!!!! Δεν πίστευαν στα μάτια τους αυτό που έβλεπαν. Εμείς ρε γαμότο πως κοντύναμε τόσο , πως μαζευτήκαμε σαν τα σκατζοχοιράκια, σκύψαμε το κεφάλι κοιτάζουμε το τομάρι μας να γλυτώσουμε, καλλιεργήσαμε τον άκρατο ατομικισμό και την εσωστρέφεια σαν αξίες και τίποτα άλλο, δεν εμπιστευόμαστε τον γείτονα μας , τον διπλανό μας , τον συνάδελφο μας, πολλές φορές ούτε και τα ίδια τα παιδιά μας, ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ .
Πώς αλήθεια μπορεί κανείς να τιμήσει τους ήρωες μιας συγκεκριμένης εποχής; Προφανώς συνεχίζοντας την πάλη για τα ιδανικά για τα οποία αγωνίστηκαν Εκείνοι. Και είναι γνωστό γιατί έδωσαν τη ζωή τους και οι διακόσιοι της Καισαριανής, και άλλοι της Κοκκινιάς, και του Χαϊδαρίου, και τόσοι και τόσοι. Κι όμως, όλοι τους δεν έχουν πεθάνει. Τους έβλεπες, εκεί όπως το περιέγραψαν οι ίδιοι οι εκτελεστές τους τα γεγονότα στον ιερό τόπο του Σκοπευτηρίου, λίγο πριν τα βόλια των φασιστών τους πάρουν την τελευταία πνοή, εκείνη την Πρωτομαγιά του '44. Τους έβλεπες να βροντοφωνάζουν Λευτεριά "Ζήτω το ΕΑΜ", "Ζήτω ο ΕΛΑΣ", "Ζήτω το ΚΚΕ". Εβλεπες τα δύο μικρά παιδιά - περίπου 17 χρονών - να διαλαλούν "Ζήτω η ΕΠΟΝ", λίγο πριν εκτελεστούν.
Μήπως λοιπόν οι διακόσιοι, οι τετρακόσιοι οι τόσοι, έδωσαν τη ζωή τους για να καταντήσει η χώρα μας προτεκτοράτο και χώρος εκμετάλλευσης από το μεγάλο κεφάλαιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Για να χάσει "οικειοθελώς και δι' εκλογών" όσα κατάκτησε η εργατική τάξη εδώ και δεκάδες χρόνια, το οκτάωρο, την κοινωνική ασφάλιση, τη δωρεάν παιδεία, το δικαίωμα στη δουλιά, το δικαίωμα στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
H φετινή πρωτομαγιά έρχεται μετά από την χωρίς προηγούμενο επίθεση εδώ και ένα χρόνο στους εργαζόμενους. Με όχημα τα μνημόνια και το χρέος, Ευρωπαϊκή Ένωση και ελληνική αστική τάξη, με τη βοήθεια του ΔΝΤ, τσακίζουν τα μεροκάματα, τις συμβάσεις, τις συντάξεις, ότι είχε απομείνει σαν κοινωνικό κράτος στην παιδεία και την υγεία, δημιουργούν έναν απέραντο στρατό ανέργων, μέχρι τώρα ένα εκατομμύριο.
Όμως αυτή η Πρωτομαγιά είναι και η επέτειος των εργατικών αγώνων και πρωτοβουλιών, των κινητοποιήσεων υπάρχουν ευτυχώς κάποιοι που εμπνέονται από το ΜΙΚΡΟ και συμμετέχουν στις γενικές απεργίες, των κινημάτων ανυπακοής, της εξέγερσης της Κερατέας. Ένας ολόκληρος κόσμος με τον αγώνα και την στάση του αρνείται να αποδεχθεί το παρόν και το μέλλον που του υπόσχονται.
Μέσα από την σημερινή χρεοκοπία του ελληνικού καπιταλισμού γεννιέται η ανάγκη για ένα νέο Σκοπευτήριο της εποχής μας. Που θα γράψει στις σημαίες του τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα για τη δουλειά και τη ζωή. Που θα κηρύξει διεφθαρμένη όχι τη μια η την άλλη μίζα, τον έναν η άλλον κλέφτη πολιτικό (λέγοντας πως «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό»), αλλά την καθημερινή κλοπή και εκμετάλλευση των εργαζομένων για να κερδίζουν τα αφεντικά. Αυτή η «μίζα» παράγει όλες τις μίζες των επαγγελματιών πολιτικών, των προπαγανδιστών της «ενημέρωσης» και των διανοούμενων που στηρίζουν το σύστημα.
Σε αυτή τη μάχη ο συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ έχει από καιρό διαλέξει στρατόπεδο. Δεν είναι απλώς οι ηγεσίες τους η αιτία. Αυτές αντιστοιχούν στη δομή και το σύστημα που εκπροσωπούν γεννούσε και θα γεννάει πάντα τους συνδικαλιστές-βουλευτές-υπουργούς, τους προέδρους των 100.000 ευρώ τον χρόνο. Ας κοιτάξει κανείς όλες τις ηγεσίες ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ των τελευταίων δεκαετιών.
•Είναι ο συνδικαλισμός της καθεστωτικής πολιτικής και των κομμάτων της, της εθνικής «ανάπτυξης» και της προπαγάνδας υπέρ της Ευρωπαϊκής Ένωσης που κατέστρεψε τους εργαζόμενους.
•Είναι τα αμέτρητα σωματεία-σφραγίδες, χωρίς σχέση με τον κόσμο της εργασίας, που αναπαράγουν τις καρέκλες και τους συσχετισμούς στις ομοσπονδίες, τα γενικά συμβούλια και τα εργατικά κέντρα.
•Είναι η εξαγορασμένη από τις κρατικές επιχορηγήσεις και τα συνδικαλιστικά προνόμια γραφειοκρατία του κρατικού και ιδιωτικού τομέα που ένα χρόνο τώρα υπονόμευσε κάθε εργατικό αγώνα, αρνήθηκε να κηρύξει γενική απεργία, αποκλιμάκωσε την οργή των εργαζομένων με τις απεργίες τουφεκιές στον αέρα και μετά ξεπούλησε τους εργάτες με την υπογραφή της σύμβασης του Μνημονίου.
Όλοι αυτοί φωνάζουν ελάτε να μας ψηφίσετε για να σας εκπροσωπήσουμε και καθίστε στο καναπέ σας να μας ακούτε και σεις να μην μιλάτε, θα βλέπετε ότι εμείς θέλουμε και θα πιστεύετε ότι και αν λέμε.
Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δεν αρκεί ο κομματικός συνδικαλισμός τύπου ξεχωριστών συγκεντρώσεων, ούτε οι καταγγελία του κατεστημένου συνδικαλισμού. Περισσότερο από ποτέ σήμερα είναι ανάγκη να υπάρξουν πρωτοβουλίες για ένα κέντρο αγώνα των εργαζομένων, ανεξάρτητο από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία που θα συντονίσει και δώσει λόγο στις διαδικασίες βάσης των σωματείων, τις εργατικές επιτροπές αγώνα, στα κινήματα ανυπακοής. Που θα παλέψει για τον πολιτικό αγώνα των εργαζομένων, σήμερα που πίσω από κάθε αντεργατικό μέτρο ξεπροβάλλουν τα μνημόνια και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για μια νέα ενότητα, σε διακλαδικό και πανελλαδικό επίπεδο, όχι των κομματικών γραφείων αλλά του κόσμου της εργασίας και των αγώνων του, για μια νέα εργατική συνομοσπονδία του κόσμου της δουλειάς. Που θα στηρίζεστε στην συμμετοχή στα κοινά και όχι στη δι εκπροσωπήσεως. Με καρδιά νέα αντίληψη στα σωματεία ανεξάρτητα από το κράτος και την εργοδοσία . Για να υπερβούμε τη σημερινή κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα που διασπά και οδηγεί τους αγώνες και τις ελπίδες μας στην ήττα.
•Για να φύγουν οι κυβερνήσεις που τώρα και τόσα χρόνια καταλήστεψαν αυτό τον τόπο, και να ανατραπεί η πολιτική του μνημονίου.
•Για να ανοίξει ο δρόμος για την άμεση αποχώρηση της Ελλάδας από την ΕΕ, μέσα στην οποία δεν μπορεί να υπάρξει καμία δεξιά ή αριστερή λύση υπέρ του κόσμου της εργασίας. Για να δώσουμε, από τη δική μας μεριά, τη μάχη να διαλυθεί συνολικά αυτό το αντιδραστικό οικοδόμημα που τσακίζει τα εργατικά δικαιώματα σε όλη την Ευρώπη.
•Για το αποφασιστικό βήμα για μια νέα κοινωνική οργάνωση, την εργατική δημοκρατία, για μια κοινωνία που οι εργαζόμενοι θα είναι κύριοι του πλούτου που παράγουν.
-Ολική διαγραφή-καμία αναγνώριση του χρέους
-Έξω η Ελλάδα από την ΕΕ Να γυρίσουν πίσω τα κλεμμένα εδώ και τώρα.
- Δουλειά-Ασφάλιση-Υγεία-Παιδεία για όλου.
Που κρύβεται το ένα εκατομμύριο οι άνεργοι, ελάτε σαν πρώτο βήμα να βγούμε όλοι στους δρόμους την ημέρα της Πρωτομαγιάς.
ΑΝΤΕ ΝΑ ΨΗΛΩΣΟΥΜΕ ΠΑΛΙ.
ΗΛΙΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου