Την ώρα που ο επίσημος συνδικαλισμός ,ημιθανής και μετουσιωμένος, δέχεται χτυπήματα μέχρι να τον αποτελειώσουν, χωρίς μεγάλη όρεξη να ανταποδώσει μερικά για τη τιμή των όπλων, μια μεγάλη νίκη έρχεται να μας επιβεβαιώσει μια ιστορική αλήθεια: οι κοινότητες κι ιδιαίτερα οι δήμοι σαν κοινωνικά μορφώματα έχουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις υπό τις κατάλληλες συνθήκες να αποτελέσουν ισχυρότατους πυρήνες αντίστασης.
Στην Κερατέα με ένα απλό μεν, παλλαϊκό δε, αίτημα η συσπείρωση των κατοίκων έγινε με τόσο συμπαγή τρόπο οδηγώντας την κυβέρνηση σε μια πρωτόγνωρη συνθηκολόγηση με την κυριολεκτική έννοια του όρου.
Θα πρέπει να σταθούμε όχι μόνο στο πολιτικό σκέλος, όπου μπορεί να παρατηρηθεί πρακτικά πως ο κοινωνικός ριζοσπαστισμός βρίσκει πεδίο δόξης λαμπρό κάτω από συνθήκες υπερκομματικής (ίσως και μετά-κομματικής) λαϊκής βούλησης, αλλά και στο τακτικό. Οι κάτοικοι της Λαυρεωτικής αντιμετώπισαν με ιδιοφυή στρατιωτική λογική τις δυνάμεις καταστολής, 'βαφτίζοντας' τους εισβολείς και μετατρέποντας το χώρο τους σε πολιορκημένη ζώνη. Οι δυνάμεις καταστολείς φυσιολογικά εξαντλήθηκαν αφού δεν είχαν ούτε κίνητρο ούτε και στήριξη και τελικά "άδειασαν" την ηγεσία τους η όποια τελικά τους απέσυρε. Ούτε και η προβοκάτσια της τελευταίας δεν ανέτρεψε τη κατάσταση υπέρ της κυβέρνησης.
Η Χαλκιδική έχει πάρει το σύνθημα και οι κάτοικοι έχουν αρχίσει να κινητοποιούνται. Μέσα στην αστική νωθρότητα και το φόβο της οικονομικής αβεβαιότητας μετά τους 300 οι τοπικές κοινότητες και δήμοι δείχνουν το δρόμο της αντίστασης.
Α.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου