Όταν χάνεται η αξιοπρέπεια.

 Χωρίς λόγια πολλά.
Δυό μέρες πρίν το λιμενικό στην Κρήτη, περισυνέλεξε 50 ανθρώπους που κινδύνευαν στην θάλασσα. Ταξίδευαν για 5 μέρες σε καίκι, από λιμάνι της Τουρκίας πρός την Ευρώπη. Δήλωσαν Αφγανική και Κουρδική καταγωγή. Ανάμεσα τους 11 ανήλικοι ασυνόδευτοι έφηβοι, 8 γυναίκες και 4 μωρά, 2-5 χρόνων. Χωρίς ιατρικό έλεγχο και με μοναδικό κριτήριο για την κατάσταση της υγείας τους την επισκόπηση από την υπηρεσία του λιμενικού και αφού τους πρόσφεραν νερό και φαγητό και παιχνίδια για τα παιδιά, ξεκίνησε η καταγραφή και το μαρκάρισμα τους. Στην συνέχεια παραδόθηκαν στην Αστυνομία και μεταφέρθηκαν ΟΛΟΙ, ακόμη και τα μωρά στα κρατητήρια της πόλης του Ηρακλείου, όπου και παρέμειναν αρκετές ώρες. Τα παιδιά και οι μάνες τελικά απομακρύνθηκαν αργά το βράδυ και φιλοξενούνται σε ξενοδοχείο της πόλης, αλλά οι ανήλικοι και όλοι οι άλλοι πρόσφυγες, παραμένουν ακόμη στα κρατητήρια, παρότι η Περιφέρεια έχει προσφέρει αξιοπρεπή χώρο φιλοξενίας. Το ''άλλοθι'' της υπηρεσίας προστασίας του πολίτη, είναι η έλλειψη(!) προσωπικού για να βάλει βάρδιες φύλαξης. Στην μοναδική υπηρεσία όπου εξακολουθούν να γίνονται προσλήψεις.  Αρκεί αυτό το άλλοθι, για να κλείσουμε τα μάτια στην ''φιλοξενία'' μωρών σε κρατητήρια; Αρκεί για την πολιτεία και για την δημόσια και ατομική υγεία, η επισκόπηση από μάτια υπηρεσίας, που δεν έχει καμιά σχέση με υγειονομικά θέματα;