Συνέλευση σήμερα στο Μικρόπολις για την "Επιβίωση". 22.12.2011
Συνέλευση για την αυτοοργάνωση των αναγκών των αστέγων ελλήνων και μεταναστών που πετάχτηκαν βίαια από την κατάληψη «επιβίωση» ,μέσα από ένα νέο εγχείρημα θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 6 μ.μ. στο κοινωνικό στέκι Μικρόπολις στην Θεσσαλονίκη. Στην τελευταία συνέλευση της «επιβίωσης» άτομα και συλλογικότητες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη τους επιβεβαιώνοντας το «όταν χτυπάνε έναν από εμάς,
είναι σαν να μας χτυπάνε όλους».
Έτσι κανονίστηκε η σίτιση των αστέγων, εκ περιτροπής στα τρία στέκια: μεταναστών, yol, Micropolis.
Οι μετανάστες ξεκαθάρισαν ότι το πρόβλημα τους δεν είναι τόσο η σίτιση όσο η αξιοπρεπής διαβίωση. Ότι είναι πολύ ταλαιπωρημένοι τα τελευταία χρόνια με το συνεχές κυνήγι της πραγματικής επιβίωσης, με το άγχος για τα χαρτιά τους, με το συνεχές πήγαινε-έλα μέσα στην ελλάδα με κυρίαρχο σταθμό την πάτρα και την ηγουμενίτσα, όπου έχουν «απολαύσει» πολλάκις τις ρατσιστικές-φασιστικές εκδηλώσεις εναντίον τους από την αστυνομία αλλά και από τους έλληνες-ρατσιστές-¨φιλήσυχους πολίτες¨. Έγινε ακόμη σαφές ότι ένα κομμάτι ψωμί θα βρουν να το φάνε, όπως το έβρισκαν άλλωστε και πριν την «επιβίωση» αλλά αυτό που δεν θα ξαναβρούν είναι το ότι «όλοι εμείς που γίναμε συν-τροφοι μέσα στην «επιβίωση» μοιραζόμασταν μεν την τροφή αλλά και ένα στόχο και μια κοινή προσπάθεια. Ένα αναντικατάστατο κοινό μέτωπο αγώνα μεταναστών-ελλήνων που στεγάζονταν σε εκείνο το κτήριο».
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ότι «Η εμπειρία όλων αυτών των ανθρώπων μέσα στην «επιβίωση» ανέδειξε άλλη μια φορά την αξία της συλλογικότητας και της αυτοργάνωσης, βιώματα που είναι αναντικατάστατα και δεν καλύπτονται από μία μονόδρομη σχέση φιλανθρωπίας. Θέλουν να προσφέρουν και το απέδειξαν με τις ατελείωτες ώρες που αφιλοκερδώς και με περίσσεια όρεξη έκαναν εργασίες μέσα στην κατάληψη, με στόχο να στεγάσουν και άλλους ανθρώπους που το είχαν ανάγκη»
Έτσι πέρα από την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών, το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην κατάληψη της «επιβίωσης» βρέθηκαν πολύ κοντά στην πραγμάτωση αλληλοδιδακτικών μαθημάτων γλώσσας (που ήδη λάμβαναν χώρα στην κατάληψη), εργαστήρι κατασκευής κοσμημάτων και μικροαντικειμένων, φυσιοθεραπευτηρίου, κομμωτηρίου, εργαστηρίου κοπτικής-ραπτικής, εργαστήριου παρασκευής γλυκών του κουταλιού, εργαστήρι μεταποίησης σκουπιδιών και ανακύκλωσης, (λίγες από τις προτάσεις, αλλά και σε κάθε συνέλευση προέκυπταν καινούριες ιδέες), σημαντικά βήματα προς την κολλεκτιβοποίηση και την αυτοργάνωση των αναγκών μας, βήματα που ανακόπηκαν βίαια με την εκκένωση της κατάληψης. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους στην συνέλευση τόνισαν ακόμη ότι «όλα αυτά είναι που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σε μια νέα κατάληψη , και όλα αυτά είναι που τρομάζουν πραγματικά τους κρατικούς φορείς και θέλουν να τα αποτρέψουν με την δήθεν φιλανθρωπία τους.»
Επειδή λοιπόν το το εγχείρημα πολύ σημαντικό για την διεύρυνση των δράσεων και των πρακτικών στην κατεύθυνση αυτή καλούν όσους το αντιλαμβάνονται αυτό να πάρουν μέρος σε αυτή την προσπάθεια, κατανοώντας ότι το κομμάτι της σίτισης και της στέγασης των μεταναστών είναι το ένα κομμάτι -πολύ σημαντικό- αλλά μέρος μόνο από όλα αυτά τα ελπιδοφόρα που θέλαμε να στεγάσουμε στην «επιβίωση».
Συνέλευση για την αυτοοργάνωση των αναγκών των αστέγων ελλήνων και μεταναστών που πετάχτηκαν βίαια από την κατάληψη «επιβίωση» ,μέσα από ένα νέο εγχείρημα θα πραγματοποιηθεί σήμερα στις 6 μ.μ. στο κοινωνικό στέκι Μικρόπολις στην Θεσσαλονίκη. Στην τελευταία συνέλευση της «επιβίωσης» άτομα και συλλογικότητες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα δείχνοντας την έμπρακτη αλληλεγγύη τους επιβεβαιώνοντας το «όταν χτυπάνε έναν από εμάς,
είναι σαν να μας χτυπάνε όλους».
Έτσι κανονίστηκε η σίτιση των αστέγων, εκ περιτροπής στα τρία στέκια: μεταναστών, yol, Micropolis.
Οι μετανάστες ξεκαθάρισαν ότι το πρόβλημα τους δεν είναι τόσο η σίτιση όσο η αξιοπρεπής διαβίωση. Ότι είναι πολύ ταλαιπωρημένοι τα τελευταία χρόνια με το συνεχές κυνήγι της πραγματικής επιβίωσης, με το άγχος για τα χαρτιά τους, με το συνεχές πήγαινε-έλα μέσα στην ελλάδα με κυρίαρχο σταθμό την πάτρα και την ηγουμενίτσα, όπου έχουν «απολαύσει» πολλάκις τις ρατσιστικές-φασιστικές εκδηλώσεις εναντίον τους από την αστυνομία αλλά και από τους έλληνες-ρατσιστές-¨φιλήσυχους πολίτες¨. Έγινε ακόμη σαφές ότι ένα κομμάτι ψωμί θα βρουν να το φάνε, όπως το έβρισκαν άλλωστε και πριν την «επιβίωση» αλλά αυτό που δεν θα ξαναβρούν είναι το ότι «όλοι εμείς που γίναμε συν-τροφοι μέσα στην «επιβίωση» μοιραζόμασταν μεν την τροφή αλλά και ένα στόχο και μια κοινή προσπάθεια. Ένα αναντικατάστατο κοινό μέτωπο αγώνα μεταναστών-ελλήνων που στεγάζονταν σε εκείνο το κτήριο».
Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε ότι «Η εμπειρία όλων αυτών των ανθρώπων μέσα στην «επιβίωση» ανέδειξε άλλη μια φορά την αξία της συλλογικότητας και της αυτοργάνωσης, βιώματα που είναι αναντικατάστατα και δεν καλύπτονται από μία μονόδρομη σχέση φιλανθρωπίας. Θέλουν να προσφέρουν και το απέδειξαν με τις ατελείωτες ώρες που αφιλοκερδώς και με περίσσεια όρεξη έκαναν εργασίες μέσα στην κατάληψη, με στόχο να στεγάσουν και άλλους ανθρώπους που το είχαν ανάγκη»
Έτσι πέρα από την κάλυψη των βασικών βιοτικών αναγκών, το γεγονός ότι όλοι οι συμμετέχοντες στην κατάληψη της «επιβίωσης» βρέθηκαν πολύ κοντά στην πραγμάτωση αλληλοδιδακτικών μαθημάτων γλώσσας (που ήδη λάμβαναν χώρα στην κατάληψη), εργαστήρι κατασκευής κοσμημάτων και μικροαντικειμένων, φυσιοθεραπευτηρίου, κομμωτηρίου, εργαστηρίου κοπτικής-ραπτικής, εργαστήριου παρασκευής γλυκών του κουταλιού, εργαστήρι μεταποίησης σκουπιδιών και ανακύκλωσης, (λίγες από τις προτάσεις, αλλά και σε κάθε συνέλευση προέκυπταν καινούριες ιδέες), σημαντικά βήματα προς την κολλεκτιβοποίηση και την αυτοργάνωση των αναγκών μας, βήματα που ανακόπηκαν βίαια με την εκκένωση της κατάληψης. Πολλοί από τους παρευρισκόμενους στην συνέλευση τόνισαν ακόμη ότι «όλα αυτά είναι που θέλουμε να πραγματοποιήσουμε σε μια νέα κατάληψη , και όλα αυτά είναι που τρομάζουν πραγματικά τους κρατικούς φορείς και θέλουν να τα αποτρέψουν με την δήθεν φιλανθρωπία τους.»
Επειδή λοιπόν το το εγχείρημα πολύ σημαντικό για την διεύρυνση των δράσεων και των πρακτικών στην κατεύθυνση αυτή καλούν όσους το αντιλαμβάνονται αυτό να πάρουν μέρος σε αυτή την προσπάθεια, κατανοώντας ότι το κομμάτι της σίτισης και της στέγασης των μεταναστών είναι το ένα κομμάτι -πολύ σημαντικό- αλλά μέρος μόνο από όλα αυτά τα ελπιδοφόρα που θέλαμε να στεγάσουμε στην «επιβίωση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου