Σήμερα είχε μάθημα παρασκευής ψωμιού στο στέκι και το μήνυμα τους ήταν ''να πάρουμε το ψωμί στα χέρια μας - μια μορφή επανάστασης''. Ανιδιοτελές και συντροφικό, μια μορφή έκφρασης που μας πρεσβεύει απόλυτα. Λέω να μπει και στο blog. Τέλος μηνύματος.
Ζηλεύω τραγικά τέτοιες ιδέες πράξης. Τόσο ανοικτές, όσο να χωράει ο φούρναρης μαζί με το σιτάρι στον ίδιο φούρνο. Είμαι κόρη φούρναρη, απάντησα.
Ακόμη στο ρουθούνι γαργαλά η μυρωδιά του ζεστού ψωμιού και ο θυμός του πατέρα μπροστά στη κάψα της φωτιάς.
Η αναφορά είναι για το στέκι των καθηγητών στο Ρέθυμνο. Αύριο μας φιλοξενούν για την συνάντηση εκτός νοσοκομείου. Ζήτησα από τη μουσική, να είναι θεματικό το γλέντι (όχι λόγω μόδας), με αντικείμενο το πολιτικό τραγούδι του σήμερα. Είναι αναγνωρίσιμο;
Όμως αυτά τα θεματικά δεν στήνονται, προκύπτουν. Έκανα λάθος που το ζήτησα και ευτυχώς, παρότι ενθουσιάστηκαν για το θέμα, δεν ετοιμάστηκε κάτι τέτοιο από τους ασκητές του πενταγράμμου.
Έτσι κιθάρα, μπουζούκι και φυσαρμόνικα ίσως θα ανοίξουν το καινούριο κύκλο, με ρεμπέτικα. Διευκρινιστικά, τα πήρα στο κρανίο, διαβάζοντας μια παρουσίαση για την ανυπαρξία του σημερινού πολιτικού τραγουδιού. Η αλαζονική επιθυμία που γεννήθηκε μέσα μου από το θυμό, ήταν να παρουσιάσουμε μέρος από την τεράστια συλλογή αυτών των τραγουδιών. Συγχωρείστε με.
Τα τραγούδια τψν περασμένων δεκαετιων παραμενουν ζωντανα γιατι εχουν απαλοτριωθει απ'το κοινωνικο υποσυνειδητο παρα την σημερινη ανυποληψία των δημιουργων τους (καποιων εξ'αυτων τουλαχιστον).Ο μαρασμος της τεχνης (του κομματιου που παρουσιαζεται προς το ευρυ κοινο της) ειναι σαφως αποτελεσμα της βιας που ασκειται σε ολους τους τομεις της ζωης μας.Θα σου χρωσταω ενα πιο μεγαλο κειμενο μια και μπαινει σα θεμα συζητησης.Τα υπολοιπα αυριο
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλο ξημερωμα