Περί επαναστάσεων και επαναστατών. Απάντηση στο άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη

Αν κατάλαβα καλά, άρθρο που αναδημοσιεύει το tvxs από την εφημερίδα Καθημερινή, ονομάζει την εβδομάδα ¨Δωρεάν πρόσβαση στην υγεία¨, επανάσταση εκ του μη όντος και υποκρισία ευαισθησίας χωρίς αντικείμενο. Ο λόγος της συγκεκριμένης επιθετικής τοποθέτησης, που φαίνεται να συμφωνεί και με το πνεύμα του επιμελητή της σελίδας, είναι η καθυστερημένη και ¨χλιαρή¨ ενεργοποίηση της ομοσπονδίας στο ζήτημα του χρηματισμού των ¨λειτουργών¨της υγείας.  Η αλήθεια είναι, ότι δεν οφείλει η νέα εκπροσώπηση της ΟΕΝΓΕ να απολογηθεί για την πολιτική που ακολούθησε η προηγούμενη κομματοκρατούμενη ηγεσία,
 με τις ευχές και τις οδηγίες της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Καλό θα είναι, επίσης, να ενημερωθούν συντάκτης και ιστοσελίδα, ότι ακόμη και σήμερα, αυτά τα πρόσωπα συμβουλεύουν παρασκηνιακά τους υπουργούς μας, στην διαδρομή της καταστροφής του ΕΣΥ. Σε επίπεδο προσωπικό, η ευθύνη που αναλογεί στον καθένα που γνώριζε την διαφθορά στον κλάδο που εργαζόταν, είναι ίδιου μεγέθους με την ευθύνη του εφοριακού που γνώριζε τι έκανε ο συνάδελφος του διπλανού γραφείου, του εργαζόμενου στην πολεοδομία, του δημοσιογράφου που ήξερε το παιχνίδι των ΜΜΕ, του πολιτικού που δεν αποκάλυπτε, του υπαλλήλου σε απ΄ευθείας αναθέσεις δημοσίων έργων, του φαρμακευτικού επισκέπτη που μετέφερε αμοιβές εταιρειών, η ίδια ανύπαρκτη ευθύνη με λίγα λόγια. Ο εργαζόμενος προσλαμβάνεται για εργασία σε συγκεκριμένο τομέα. Στην ευσυνείδητη εργασία δεν περιλαμβάνεται ο ρόλος του καταδότη, αλλά η προσωπική στάση ευθύνης απέναντι σ΄αυτό που υπηρετείς. Όταν η πολιτεία νομοθετεί αφήνοντας παράθυρα ορθάνοιχτα για να πηδούν μέσα απάτη και διαφθορά, μόνο γραφικός γίνεσαι καταγγέλλοντας πρόσωπα. Η ευθύνη της διαφθοράς ανήκει αποκλειστικά στην κεντρική πολιτική της διαφθοράς, η οποία εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει με πρόσωπο πια ακάλυπτο. Μόνο ένα σαθρό στον πυρήνα του, πολιτικό σύστημα επιτρέπει να διαμελίζεται το κράτος πρόνοιας, περικόπτει την σύνταξη των 500 ευρώ, αφήνει την μονογονεική οικογένεια αστήρικτη, τα παιδιά της να καθαρίζουν τζάμια στα φανάρια, τους πολύτεκνους να σιτίζονται στα συσσίτια της εκκλησίας, τους ασφαλισμένους να πληρώνουν από την τσέπη τους βασικές εξετάσεις, επιτρέπει να αλέθονται οι άστεγοι από τα απορριμματοφόρα, επιτρέπει να της βάζει κολοδάχτυλο μια χώρα που δεν την αποζημίωσε για τις απώλειες της στον πόλεμο, αφήνοντας αφορολόγητο το εφοπλιστικό κεφάλαιο, την εκκλησιαστική περιουσία και αγοράζοντας αεροπλάνα αντί για υγειονομικό υλικό. Και όλα αυτά γιατι; Γιατί πρέπει οι τράπεζες να πάρουν πίσω την ρευστότητα που σκόπιμα δάνειζαν χωρίς όρια. Γιατί τους χρειάζεται ανακατανομή κεφαλαίου σε άλλη κατεύθυνση.
Γνωρίζει καλά ο συντάκτης του άρθρου, ότι η επανάσταση των 3 ευρώ, είναι επανάσταση για την οικονομική συμμετοχή του ασθενούς σε μια συνταγματικά καθορισμένη,  υποχρέωση της πολιτείας και όχι για το ποσό των 3 ευρώ. Επανάσταση για την έναρξη της αποδόμησης του ΕΣΥ, για το επίσημο φακελάκι μέσω των απογευματινών ιατρείων και για την πολιτική κατάργησης του κράτους πρόνοιας που έχει υιοθετηθεί από την κεντρική πολιτική σκηνή των δύο μεγάλων κομμάτων.