06:00 Με άγχωνε πάντα το ξύπνημα τις ώρες που ο ήλιος δεν έχει ακόμα ξεμυτίσει. Νόμιζα πως τοχα συνηθίσει αλλά έσφαλα. Δε βρίσκω το χαρτάκι του διορισμού μου αλλά λίγο με νοιάζει, σιγά μη με στείλουν πίσω.Τα υπόλοιπα τακτικά μέλη είναι άφαντα και όταν ο δικαστικός αντιπρόσωπος αρχίζει να δυσανασχετεί με τη κατάσταση, εκφράζω το προφανές. Όταν θες να υπερασπίζεσαι τα κεκτημένα σου πρέπει να εκπληρώνεις και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις και στη προκειμένη περίπτωση μιλάμε για το δύσμοιρο το συνταγματικό δίκαιο. Στην ερώτηση αν το κάπνισμα επιτρέπεται η απάντηση ήταν, επιβάλλεται και το κλίμα έγινε εντελώς οικείο. Στην πρώτη γουλιά καφέ δε, οι βιολογικοί ρυθμοί επανήλθαν στα συνήθη επίπεδα. Ψηφίζω συνοπτικά και περιμένω τη ''δράση''. Συνάντησα όλες τις περιπτώσεις που με είχαν συμβουλεύσει να προσέξω. Τραμπούκους που δεν ήθελαν να πάρουν τα ψηφοδέλτια, άτομα που θέλαν να κάνουν παρέα στο παραβάν με τους δικούς τους, γιαγιάδες με αμφίβολη πνευματική διαύγεια, να μη μπορούν να διπλώσουν ένα ψηφοδέλτιο. Τελικά (περιέργως?) όλα πήγαν καλώς με τα διαδικαστικά, αν και όλη τη μέρα δε μπόρεσα να καταλάβω, τι κάνει κάποιος 5 λεπτά μέσα σ’ενα παραβάν (τελικά καταλάβαμε πως ζωγράφιζαν μούντζες ή έβριζαν τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης ακυρώνοντας τη ψήφο τους). Ο χρόνος, επίσης, περίεργως δε πέρασε βασανιστικά, κατάφερα να πάρω κι ένα ωριαίο διάλειμμα και φτάσαμε στις 19:00 να ετοιμάζουμε τη καταμέτρηση παρέα με 3 εκλογικούς αντιπροσώπους, που ανήκουν σε διαφορετικούς χώρους μεν, αλλά στην ίδια μικρή ηλικία και ένα μεσήλικα αντιπρόσωπο του συντηρητικού χώρου. Η διαφορά που είχαν τα πιτσιρίκια στη νοοτροπία και στην αντίληψη της κατάστασης σε σχέση με τον έτερο αντιπρόσωπο ήταν απ τα πιο ενθαρρυντικά θεάματα τις βραδιάς, συν το γεγονός πως δεν είχα στο κεφάλι μου να σκέφτομαι και ενδεχόμενη νοθεία αφού η αγνότητα των προθέσεων τους ήταν προφανής ( που με κάνει να παραβλέψω και την όποια αφέλεια, μου φάνηκε πως είχαν στα πολιτικά τους ξεσπάσματα). Πάνω στο αποτέλεσμα το μόνο σχόλιο που έχω να κάνω είναι να παρομοιάσω τη σχέση του Έλληνα με το χώρο του δήθεν σοσιαλισμού, με τη σχέση του με την ασπιρίνη: όσο ξεπερασμένη κι αν είναι, όσες παρενέργειες και να προκαλεί, παρ όλες τις εναλλακτικές που έχει, ο Έλληνας τη θεωρεί το μοναδικό πράγμα που μπορεί να τον θεραπεύσει. Συγγνώμη ασπιρινούλα προφανώς και σε αδικώ...
00:44 επιστροφή σπίτι με ανάμεικτα συναισθήματα. Και ο αγώνας συνεχίζεται.
Αντρέας Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου