Τι μέρα είναι και ποιά χρονιά;

Διαταραχή προσανατολισμού έχω. Στέκω, κοιτάζω, ακούω και δεν ξέρω που βρίσκομαι. Σε ποια πόλη, σε ποια χώρα, σε ποια ήπειρο, σε ποια γειτονιά του κόσμου; Αναρωτιέμαι, μήπως ζω σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, όπου μηνύματα μυστικά υπνωτίζουν κοινωνίες, μήπως έγινε ασύρματη ανακατάταξη στο DNA του ανθρώπου, μήπως κάποιος μας μετέφερε σε άλλο πλανήτη την ώρα που κοιμόμασταν. Το περιβάλλον δεν είναι αναγνωρίσιμο. Το αυτονόητο έγινε γραφικό. Η  διεκδίκηση κεκτημένων, έγινε τρομοκρατική ενέργεια. Ο φίλος έγινε άγνωστος, ο συνάδελφος εχθρός, ο Χίτλερ αναστήθηκε, η γνώση έγινε εφιάλτης, η ιστορία γράφεται από το τέλος, οι μεταπράτες πήραν τον κόσμο, οι φελλοί ντύνονται πορσελάνη, η λάσπη μπήκε στις ψυχές, ο μίτος της Αριάδνης δεν βγάζει πουθενά, ο περαστικός ετοιμάζεται για τα Χριστούγεννα,  ο χειμώνας έγινε καλοκαίρι, οι υπουργοί διορίζονται από τα τα συμβούλια τραπεζών, οι πρόεδροι δημοκρατιών συναινούν σε φασιστικές επιλογές, οι δείκτες στο ρολόι πάνε αριστερά, οι δρόμοι αδειάσαν, η Σαχάρα ανηφορίζει προς Βορρά, η μαμά μου θα ψηφίσει αριστερά. Θα παραδώσω την ταυτότητα μου σ΄αυτές τις εκλογές. Δεν είμαι πολίτης αυτού του κόσμου.